Kolumbijka, która w Europie jest traktowana jako obca i gorsza. Chorwatka, która nie może pogodzić się ze śmiercią brata podczas wojny w Jugosławii i wini za to swoich rodziców oraz Polak, którego rodzina została wyrzucona z Polski w 1968 roku i on od tej pory tuła się po świecie próbując nadać swojemu życiu jakiś sens. Nagle los ich ze sobą łączy. Co z tego wynika? Wzajemne okaleczanie się, mimo że intencje każdy ma dobre. Przez tych ludzi, choć mają dobre charaktery przebija trauma wyrwanych korzeni i poczucie bycia nikomu niepotrzebnym. Ten film znakomicie pokazuje (pierwszy raz widziałam taki temat w kinie) jak bardzo dziś, teraz, współcześnie jesteśmy naznaczeni tym, skąd pochodzimy i jak bardzo system polityczny miał na nas wpływ. "Catalina" nie będzie miała szerokiej publiczności, bo moim zdaniem zbyt subtelnie jak dla polskiego widza obrazuje traumę wykluczenia. Ale znajdzie swoją widownię. Mimo niepochlebnych opinii krytyków w Gdynii, była duża publiczność, którą ten film poruszył. Ja się do nich zaliczam. Dziękuję za wspaniałą rozmowę z twórcami po premierze.