kcja filmu rozgrywa się na początku lat 50-tych, w ciągu kilku krótkich, grudniowych dni, w zaściankowym Seattle, na sali rozpraw sądowych, gdzie w cieniu 9. rocznicy ataku na Pearl Harbor toczy się proces przeciw japońskiemu rybakowi oskarżonemu o zabójstwo swego amerykańskiego kolegi. Konwencja dramatu sądowego pełni tu jedynie funkcję ramy kompozycyjnej, w którą wbudowana została cała złożona mozaika epizodów, fragmentów wspomnień, retrospekcji, epickich wątków i poetyckich sekwencji, które najpierw krążą z pozoru chaotycznie, niczym płatki śniegu wirujące w zamieci, żeby w końcu skupić się i zogniskować w niewielkim, ciepłym, na wpół oświetlonym wnętrzu sali sądowej. Natomiast elementy konwencji detektywistycznej delikatnie wskazują na istnienie niepojmowalnej, niezgłębionej tajemnicy wszechświata, jaką można jedynie przeczuwać badając jej widzialne znaki, które są przecież tylko znikomym fragmentem istoty rzeczy. Dzięki swojemu epickiemu rozmachowi rekonstruowana z fragmentów historia zaczyna żyć własnym życiem, wyrasta daleko poza czas i przestrzeń sądowej rzeczywistości, poza mentalność poszczególnych osób biorących udział w rozprawie. Staje się wielką, ponadczasową i ponadgeograficzną opowieścią o nienawiści i o wojnie, o uprzedzeniach rasowych i o trudzie ich przezwyciężania, o krzywdzie wyrządzanej ludziom przez ludzi, o reakcjach zbiorowości na dziejowe wstrząsy. Opowieść ta rozsadza od wewnątrz rzeczywistość toczącej się na pierwszym planie rozprawy - nadaje jej rangę walki o ludzką godność, o przyzwoitość, o sprawiedliwość. A jednocześnie wszystkie te wielkie idee skupione w ciasnej, małomiasteczkowej atmosferze, pokazane w kameralnym wymiarze najbliższego sąsiedztwa nabierają żywych barw bliskiej, namacalnej realności. Rasowe uprzedzenia przestają być globalnym abstraktem, a przybierają horrendalne oblicze sąsiada patrzącego z nienawiścią na sąsiada. Osią całej fabuły jest wątek miłosny, który ciągnie się od samego dzieciństwa bohaterów - Japonki Hatsue i Amerykanina Ismaela - przebiega skomplikowanymi meandrami wokół dziejowych kataklizmów, komplikuje się w niestereotypowo pokazanym trójkacie, by w końcu znaleźć swe ostateczne zamknięcie tutaj - w sali sądowej.