Jako dziecko przeczytałam "Charliego i Fabrykę Czekolady" Roalda Dahla (na jej podstawie nakręcono film), a także "Charliego i Wielką Szklaną Windę" (kontynuację tego pierwszego) i obie książki mi się podobały, ale ekranizacja Tima Burtona bardziej mi przypadła do gustu. Reżyser dodał nowy wątek związany z dzieciństwem Willy'ego Wonki (w książce tego nie było) i było to moim zdaniem dobrym posunięciem, ponieważ wyjaśniło jego dosyć niecodzienne podejście do życia ;). Również wygląd samej fabryki i bohaterów został "uwspółcześniony", ale uważam to raczej za plus, niż minus, bo dzięki temu film trafia do współczesnych dzieciaków.

Całość uważam za naprawdę dobrą produkcję familijną. Nie należy do najkrótszych, a mimo to nie dłuży się wcale, akcja jest wartka, nie ma momentów nudnych ani "przegadanych". Do tego dobre dialogi, naprawdę świetna gra aktorska (dzieciaki spisały się na medal) i przekaz - bardzo prosty i konkretny (a więc wzięto pod uwagę najmłodszych odbiorców). Film z morałem, wyróżniający się pod tym względem spośród wielu innych współczesnych produkcji dla dzieciaków, nastawionych tylko na efekty specjalne i wątki humorystyczne.

Właśnie przeczytałam, że pierwotnie to Marilyn Manson miał zagrać rolę Wonki. Nie wiem, czy wiecie, ale "Charlie i Fabryka Czekolady" to jedna z ulubionych książek Mansona, a on sam uwielbia postać Willy'ego Wonki (o słodyczach nie wspominając ;)). Myślę jednak, że nie nadawałby się do tej roli - jego postać byłaby mniej przystępna, bardziej psychodeliczna i mroczna (coś w stylu Kapelusznika z "Chitty Chitty Bang Bang"). Dorosłym taka wersja mogłaby się spodobać, ale dzieciom niekoniecznie.