Jak można wywnioskować po tytule mojej wypowiedzi, film po prostu mnie zauroczył, był świetny. Bardzo życiowy i mądry, odnoszący się do wielu spraw, problemów, z którymi musimy się borykać każdego dnia. Opowiada o samotności, braku pewności siebie, lękach, prawdziwej przyjaźni, miłości, dążeniu za wszelką cenę do spełnienia swoich pragnień, celów, usiłowaniu zmienienia się na lepsze tym samym próbując zapomnieć o błędach przeszłości, znalezieniu własnej ścieżki życiowej, chęci zrozumienia i akceptacji przez innych...Można by tak było wymieniać i wymieniać. Muzyka i obsada aktorska, również bardzo dobra, szczególnie urzekła mnie postać Patricka (Ezra Miller), bardzo go polubiłam, równie mocno jak tytułowego bohatera Charliego (Logan Lerman), z którym mogłam się utożsamiać w pewnych chwilach. Wypadałoby też wspomnieć o roli Emmy Watson, która niewątpliwie dobrze sobie z nią poradziła i myślę, że teraz będę ją kojarzyć nie tylko jako Hermione Granger z Harrego Pottera, ale też jako Sam z filmu pt "Charlie". Jakby nie patrzeć odgrywała w nim znaczącą rolę, między innymi przyczyniła się do zmiany głównego bohatera. Wątek z ciotką Charliego, także zasługuję na aprobatę i co było fajne moim zdaniem to to, że nie zostało wprost powiedziane, co ona mu zrobiła, choć myślę, że nie było to zbyt trudne do rozgryzienia, ale zawsze jakaś nutka tajemnicy i niedopowiedzenia została tutaj użyta. Polecam serdecznie ekranizację i zachęcam innych, aby ją obejrzeli, bo naprawdę warto.