Składa się przeważnie z wymuszonych metafor wypowiadanych przez zaproszone znane osoby. Najlepiej z nich wypadł Bill Clinton, facet ma rzeczywiście gadane.

Reszta jest mniej lub bardziej bełkotliwa, jeden z gości wprost pyta się "nagrałem co chcieliście?".

Największą wadą jest na siłę wciskana poprawność...

niektórzy grają w reggae, niektórzy grają w bluesa, Coltrane grał życie ” - to słowa Santany. I to słychać i czuć chyba najbardziej w utworze Alabama. Sam film jest poprawny, jak zwykle sporo gadających głów. Ale sama muzyka jest po prostu fascynująca. Szkoda, że tak często przerywana. Podobały mi się chyba najbardziej...

Całkiem ciekawy dokument, ale moim zdaniem głównie dla fanów jazzu. Mamy ikonę, która wyszła poza jazz, kierując energię swojego geniuszu także na tematy pozamuzyczne, ważne dla całych społeczeństw (rasizm, użycie bomby atomowej). Osobiście uważam, że był absolutnie wspaniałym muzykiem i do dziś wracam z przyjemnością...

coś jakby bezkrytyczna laurka, ale dla mistrza; i pomyśleć, że były takie czasy dawienne, kiedy podobne granie uchodziło za muzykę pop; blowjob for the brain!