"Chicago" to dzieło dość dobre w swoim gatunku. Prościutka fabuła, choć z dość mądrym przesłaniem, mnóstwo niezłej muzyki (miłośnicy międzywojennego jazzu będą w siódmym niebie) i tyle. Może na scenie byłoby warte grzechu, zwłaszcza że Rob Marshall jest też choreografem, ale jako film się nie broni.
Renee Zelweger i Cathreine Zeta-Jones to castingowa pomyłka. Do takich ról, gdzie trzeba obficie eksponować dość skąpo odziane ciało, powinno się brać aktorki naprawdę atrakcyjne. Jest to naturalnie rzecz gustu, ale ja mam do tych pań poważne zastrzeżenia. Gra też nie jest jakaś rewelacyjna. Tym bardziej nie mogę pojąć, czemu Zeta-Jones została uznana najlepszą aktorką drugoplanową. Jedynie Richard Gere odwalił kawał dobrej roboty - nareszcie przestał ukrywać, że jest po pięćdziesiątce, a niejako w kontraście pokazał niezłą formę, i to dało świetny efekt.
Jeśli ktoś lubi musicale, których pełne było Hollywood lat 60. , to będzie zachwycony. Ja nie jestem. Oj, nie jestem !