W tym filmie nie chodzi o zwykłą jatkę. Film teb jest (co dziwne i rzadko spotykane w slasherach) coś głębszego. Oto Nick, młodszy brat Billy'ego, który bał się Świętego Mikołaja, po tym jak morderca w przebraniu świątecznego roznosiciela prezentów na jego oczach doprowadził do śmierci jego ojca, a matkę zgwałcił i zabił, wspomina w gabinecie psychiatry dzieciństwo swoje i brata, jakie miało miejsce w sierocińcu prowadzonym przez zakonnice, a także to, co działo się z nim, gdy został po zabójstwie brata w końcu adoptowany. Jego opowieść zaczyna się od wypadku spowodowanego przez mordercę (mnóstwo miejsca zajmują tu wstawki z pierwszej części), aż to tego, jak on sam został ujęty przez policję. Jednak przez całe życie przyświecał mu tylko jeden cel - zabić tą, która odebrała mu to, co kochał najbardziej - jego starszego brata. Tłamsił w sobie tą nienawiść przez lata, przed habitami czuł nieopisany lęk. W końcu dokonuje dzieła i choć sam ginie (co okazuje się nieprawdą, według fabuły części trzeciej został tylko ranny), osiąga oczyszczenie.
I pierwsza, i druga część mają widzowi coś ważnego do przekazania. Chociaż w sequelu pokazane zostaje to mniej umiejętnie, to nienależy się zrażać - "Cichą noc, śmierci noc 2" można spokojnie obejrzeć.