to trzeci, po 'hero' i 'cesarzu i zabojcy', a chronologicznie najwczesniejszy film o pierwszym cesarzu chin ying zhengu, ktory mialem okazje obejrzec. 'cien cesarza' zaczyna sie mniej wiecej w tym samym momencie, w ktorym skonczylo sie dzielo chena kaige, od nieudanego zamachu na wladce dynastii qin, ktory dzieki temu zyskuje powod, by zaatakowac spiskujace przeciw niemu ksiestwa. ale sama proba zabojstwa, nie pierwsza zreszta, uswiadamia mu, ze jego zycie stale wisi na wlosku, a panstwo ktore od lat buduje moze w jednej chwili zniknac razem z nim. tym co ma zapewnic mu niesmiertelnosc, ma byc hymn, i to nie byle jaki, bo stworzony przez najwiekszego owczesnego kompozytora chin, dawnego przyjaciela, ktorego glowe ocalil niegdys spod topora. ale dla gao jianli nie bardzo widzi sie uwiecznianie wladzy zbudowanej na cierpieniu setek tysiecy ludzi. sam zreszta tego okrucienstwa doswiadczy juz przy wjezdzie do stolicy ksiestwa qin biorac corke wladcy za prostytutke, za co zostaje oczywiscie przykladnie ukarany. ale to wlasnie miedzy ta para zaiskrzy uczucie i to dramat milosci, ktora nie moze byc spelniona staje sie glowna osia filmu, chyba nawet za bardzo spychajac na dalszy plan relacje miedzy muzykiem a ksieciem. dla widowiska to lepiej, ale po zakonczeniu seansu pamieta sie film bardziej jako opowiesc o milosci niz o konfrontacji czystej sztuki z czystym okrucienstwem.
'cien cesarza' jest obrazem niesamowicie brutalnym i krwawym, ale nie brakuje w nim humoru, oczywiscie wisielczego, zwlaszcza w wykonaniu przyszlego cesarza, znakomicie granego przez wen jianga. nie jest to postac tak pelna rozterek i sprzecznosci jak jego odpowiednik w 'cesarzu i zabojcy', ale potrafi i przerazic i zafascynowac. od strony technicznej film nie odstaje od swojego nastepcy, chociaz przyznam ze dawno nie widzialem obrazu, ktorego swietny warsztat bylby tak podporzadkowany fabule, ze pamieta sie go jako swietna historie, a w drugiej kolejnosci jako wizualnie dopieszczone widowisko. szczerze polecam :)