Dla mnie ani trochę - niedawno czytałem Doriana, a film widziałem wczoraj. Książka jest arcydziełem, pełna metafor i wspaniałych sentencji Oscara Wilde'a, jest wyrazem jego poglądów na sztukę. Natomiast film poza kolejnym sposobem opowiedzenia jednej ze ścieżek życia nie oferuje nam takich przemyśleń. Bardziej przypomina Forrest'a Gump'a, ale tylko powierzchownie, bo nie ma tego uroku, "głębi" i konsekwencji. Ot kolejna opowiastka w stylu "Wichry namiętności".

poglądy na sztukę są najlepiej odzwierciedlone u Nathaniela Hawthorne'a w "Marmurowym Faunie" - tak dla ciekawostki :) CIekawe, czy to sfilmują kiedyś z takim rozmachem...

Dorian Gray był bestią, która igra z życiem i śmiercią nie licząc się z nikim i niczym, miał jeden cel - spełniać swoich pragnienia, a tymczasem Benjamin dzięki swojej odmienność żył jakby jego całe życie było medytacją. Jedyne co łączy te książki to problematyka sensu życia.