Dziękuję za ciekawą recenzję. Szczery podziw. Z małym wyjątkiem - ale to później.
Film mi się nie podobał - zwyczajnie.
Obejrzałem go do końca, tylko w nadziei, że wreszcie czymś mnie zachwyci - nie zachwycił.
Podobało mi się również to zdanie o myszy i szczerze mówiąc, tylko ono pozostało mi w pamięci - reszta, nie.

Powracając jeszcze do Twojej wypowiedzi. Diabeł tkwi w szczegółach - dałbym Ci 10/10 punktów, gdyby nie to: "Forrest Gump - do tego filmu często padają tu porównania. Nic dziwnego, wystarczy spojrzeć na autora scenariusza (tak, brawo, ten sam scenarzysta)." - wybacz, schrzaniłeś całą wypowiedź już na samym początku.

Dzięki za polemikę, natomiast co do mojego tekstu - nie pisałem go dla oceny, bo mamy tu oceniać film, a nie moje zdolności pisarskie.

No ale to chyba cecha charakterystyczna tego forum, że ludzie przyczepiają się do każdego słowa, co nijak ma się do treści. A napisałem to zdanie, bo wszyscy wytykali podobieństwo w innych postach, a nikt tego zwyczajnie nie sprawdził. Diabeł tkwi w szczegółach. Pozdrawiam.

Nie oceniam zdolności pisarskich. Nie to forum.

Nie przyczepiam się też do słowa. Zaznaczyłem cały akapit - nie słowo.

Moim zdaniem znowu popełniasz ten sam błąd - założyłeś, że nikt nie zorientował się, kto jest autorem scenariusza. - Błąd. - Uważam, że zdecydowana większość tych co tu zagląda, ma jakieś tam pojęcie o filmie i doskonale sobie zdaje sprawę, że "FG" i "BB" napisał ten sam Roth. To tak, jakbyś oznajmił, że "pewnie nie wiecie, ale Siedem i BB mają tego samego reżysera". Trochę to lekceważące wobec innych forumowiczów i przed tym chciałem Cię przestrzec (przestrzec - nie oskarżyć). Choćbyś napisał nie wiem jak dobry post, taką postawą zrażasz wobec siebie ludzi i Twoja wypowiedź, nawet nie wiem jak słuszna, już na starcie spotka się ze sprzeciwem.

Acha, to nie jest atak ad personam. Nie bawią mnie takie zagrywki. Twoje uwagi dotyczące filmu uważam za bardzo ciekawe, chociaż się z nimi nie zgadzam, i są warte są przemyślenia. Uraziło mnie tylko tamto zdanie - ot, i cała tajemnica.
Pozdrawiam.

No okej - Ty uważasz, że każdy wiedział, a ja - że nie, czysta dysjunkcja;] Napisałem to zrażony ignoracją w kilkudziesięciu wypowiedziach (możliwe, że zaraz podepnie się pod temat ktoś, kto zacznie mi je wyliczać, tutaj takie rzeczy są często praktykowane:). Pogadajmy-Po-Prostu o filmie. Ciekaw jestem, czemu jednym się podoba, innym nie.

ps. Zgadzam się, że to lepsze, niż wytykane kolejno akapity, zdania, słowa, sylaby, a na końcu literówki, morfemy, semy i cholera wie co jeszcze ;o)

Ale wy macie nasrane do garczka, szczególnie autor tematu. Film był super i tyle. A te twoje wywody to sobie możesz w dupę wsadzić.

Fakt faktem to bardzo średni film. Na pewno nie zasługiwał na nominację do oskara za najlepszy film (podobnie jak Brad Pitt za najlepszą rolę). Ale taka jest przecież akademia. 2 lata temu oskara zgarnęła średnia "Infiltracja", która co ciekawe nie jest najlepszym filmem Scorsese. Boję się że tym razem będzie podobnie.

Ale sie namnozylo tych krytykow. Gowno sie znacie i gowno wiecie. Film byl super i koniec tematu.

Jeżeli cyfry w twoim nicku oznaczają wiek to tłumaczy wulgarny infantylizm twoich wypowiedzi. Nikt tutaj cię chyba nie obraził, a ty sypiesz obelgami na prawo i lewo. Dorosnąć trzeba.

Nie wiem, jak tu wygląda moderacja, ale chyba trzeba przywyknąć do tego.

Co do filmu - mnie osobiście po prostu oczarował, w wielu aspektach. Nawet ta babinka na szpitalnym łóżku (ktoś to przyrównał do narracji 'Titanica') i bezbarwna Julia Ormond nie zepsuły mi cudownego seansu. Film napewno jest niespójny formalnie, ale mimo to wszystkie te dziwne zabiegi (puszczana od tyłu scena wojenna na poczatku filmu, scena potrącenia przez samochód, pan trafiany przez pioruny, zakończenie) - dodają filmowi uroku. Zgadzam się jednak, że brakuje konkretnego kierunku w wykreowaniu całej historii, rysu czy charakteru, jakkolwiek to można nazwać. Ale i tak liczę na Oscara;]

Pozdrawiam.

Zrozumiałeś chłopcze w ogóle, co autor tematu napisał? Tak w skrócie napiszę jego spostrzeżenia (w sumie bardzo ciekawe) na temat filmu - PODOBAŁ MU SIĘ. No więc skoro dla ciebie "film był super i tyle", to nie rozumiem dlaczego wyskakujesz w stosunku do niego z tak wysublimowanymi tekstami, skoro obojgu wam film się podobał. Koleś napisał o SWOICH spostrzeżeniach na temat tego filmu, nie narzucając nikomu swojego zdania. To była jego własna interpretacja, a że fabuła filmu nie jest prosta jak konstrukcja cepa, to ją trochę rozłożył. "Film był super i tyle" - no tak, aż dziw, że film w którym się nie "szczelali" za dużo i cycków nie było, tak bardzo się tobie spodobał.

Problem jest pewnie taki że Tommy nie potrafi merytorycznie rozwinąć zdania na temat jakiegoś filmu. To tłumaczy bluzgi.

Pewnie i tak pobił dzisiaj swój rekord. Całe sześć zdań w dwóch postach. Powinszować :)

Jeszcze jedno spostrzeżenie odnośnie filmu mi przyszło do głowy. I niestety, in minus.

Chodzi o narrację w filmie. Otóż, gdyby powiedzmy film zaczął się opowieścią 'kogoś' czyli narratora wszechwiedzącego, że był człowiek, co zbudował zegar... i tak dalej; i gdyby się też tak skończyło, że 'jedni lubią guziki', 'drudzy mieszkają w dżungli' i tak dalej - wówczas wszystko byłoby spójne.

Tymczasem w BB jest tak:
1) historię o zegarze opowiada Daisy - o Panu Ciasteczku mogła powiedzmy wiedzieć z 'opowieści i legend miejskich'
2) historię narodzin Benjamina opowiada Daisy - mogła to wiedzieć od niego samego, on - od swego ojca i Queenie
3) historię późniejszego życia rozpoczyna pamiętnik czytany przez Caroline, której głos przechodzi w głos samego BB, opisującego swoje 'ciekawe przypadki'

Podkreślane są momenty, kiedy jakieś strony z pamiętnika zostały wyrwane, zalane, pokreślono tekst - podkreśla to diarystyczny, pamiętnikarski charakter opowiadania. Myślimy sobie: od tego, co w pamiętniku zależy, czego się dowiemy, a czego nigdy nie.

4) i wówczas pojawia się pierwsza niespójność - wstawki z panem, którego strzelały pioruny. Możemy to jednak uznać za wyobraźnię BB, który sobie to tak wizualizuje lub wspomnienia starszego pana, któremu to się ptrzytrafiało. 'Postarzony film' to tylko efekt, który nadaje komizmu (dodam, że cała sala wybuchała śmiechem za każdym z siedmiu razy).

5) kolejna, większa niespójność, to sekwencja z wypadkiem Daisy. Kto opowiada o tym, że taksówkarz zatrzymał się na kawę, że sprzedawczynię dzień wcześniej rzucił facet; że gdyby jej nie zostawił, nie byłoby wypadku?..
Ta sekwencja jest ważna ze względu na bohaterkę, Daisy. Zmienia to jej całe życie. Ale czemu taki zabieg, od strony technicznej i narracyjnej? Przypomina to fragment z początku - 'gdyby syn pana ciasteczko nie wyjechał na wojnę, nie wsiadł do pociągu, to by nie zginął'. Ale pytanie - kto to opowiada? Opowiada to BB - skąd jednak o tym wie? Bo umówmy się, że nawet czysto teoretycznie Daisy nie mogła wiedzieć o ciągu przypadków, efekcie motyla, czy jak to nazwać. Oczywiście to tylko film, powiemy. Ale z drugiej strony mamy dokładnie: pamiętnik, wspomnienia Daisy i scenę szpitalną.

6) opowiadanie przejmuje Daisy - od momentu, kiedy BB jest mały, a w ręce Daisy trafia jego pamiętnik.

7) kto na końcu opowiada o tym, że 'jedni zbierają guziki', drudzy, trzeci.. itp? Wcześniej w filmie nie pojawił się taki wszystkowiedzący narrator, nie licząc właśnie sekwencji z wypadkiem.

To mi właśnie troszkę 'nie zatrybiło'. Gdyby na początku i na końcu mówiła jedna osoba, tymczasem tu mówi właściwie nie wiadomo kto.

Co nie zmienia faktu, że film jest cudowny:-)

Zgadzam się, film cudowny, który na długo pozostanie w mojej pamięci. A co do samej wody, która jest nieodłącznym elementem filmu. Woda to życie, od niej wszystko się zaczęło i na niej się skończy.

Film jest świetny bez dwóch zdań. Autor tematu ma słuszne spostrzeżenia i z większością się zgadzam. Pozdrawiam. ;)

Widzę, że Ty naprawdę lubisz rozbierać film na czynniki pierwsze hehe. Też tak mam (może nie w takim stopniu :)), ale czasem wolę nie dostrzegać jakichś niedociągnięć (tych mających mały wpływ na całość odbioru), by nie psuć sobie przyjemności z oglądania filmu, choć ta niespójność z wypadkiem Daisy narzuca od razu pytanie, niby skąd o tym wiedział. Ale, takie nazwijmy to niedociągnięcia występują w niejednym filmie. Chociażby w "The bucket list" - S P O I L E R - kiedy to martwy już Carter Chambers (Morgan Freeman) jako narrator opowiada o dalszych losach swojego kolegi Edwarda Cole'a (Jack Nicholson).

To prawda, czasem piękne dzieło sztuki ma jakieś skazy (greckie posągi bez rąk hehe:P). 'BB' się przyczepiłem, bo trwa wyścig po Oscary i tam takich rzeczy się jednak czepiają. Wczoraj obejrzałem 'Obywatela Milka' i.. 'BB' jednak zrobił na mnie większe wrażenie, choć Pennowi dałbym Oscara tu i teraz. Pzdr:-)

Celestial - Co do cudowności filmu zgadzam się z Tobą. Śmiem twierdzić, że BB jest lepszy od Forrest Gumpa ale nie o tym chciałem pisać.
Kolega chyba zbyt się zagłębia w szczególiki narracji i podobnych rzeczy. Z ciekawości zajrzałem w twoje filmy które oceniłeś/obejrzałeś i tylko potwierdziło się moje przypuszczenie: nie oglądałeś Fight Club. Po obejrzeniu FC nie śmiał byś chyba nawet próbować analizować tak drobiazgowo ten film, dlaczego? Bo filmem Fight Club, David Fincher pokazał że nie chodzi tu o idealną logiczność ale o główną myśl jaką niesie ze sobą film.

Zapewniam Cię, że na filmwebie mam dodane może kilka procent filmów, które oglądałem, czy które lubię - wystarczy spojrzeć ile napisałem postów na forum w ogóle.. 5?:-) Ale to tak na marginesie. Co film, to inne detale:) 'Fight Club' jest znakomity, co do tego nie ma dwóch zdań. W przypadku 'BB' chodziło mi tylko o narrację - skoro jest pamiętnik, pocztówki i wspomnienia, to po co mieszać do tego nagle 'jeszcze kogoś':) Co do zagłębiania, no to.. może studia mnie wypaczyły - czasem lepiej zostawić coś takim, jakim jest.

'Forrest Gump' a 'BB'? Hm.. kurczę, nie wiem, czy podjąłbym się wartościowania tych filmów, oba uwielbiam:-) Pozdrawiam;]