swietny post. widze ze, film zrobil na tobie ogromne wrazenie i dobrze bo film jest wspanialy. a czytales moze ksiązke? pomimo, ze ja rowniez uwielbiam ten film, to nie udalo mi sie przeczytac ksiazki w calosci, brakowalo mi tych filmowych monologow. byc moze one wystepuja one w ksiazce,ale nie dobrnalem do nich.... film jak najbardziej zasluguje na obejrzenie, chociaz nie dla wszystkich, to nie jest wojenne kino akcji, lecz cos bardziej glebszego, o wiele bardziej glebszego.... polecam.

Nie czytałem książki, próbuję ją dorwać ale na razie i tak nie mam czasu aby ją przeczytać ale przeczytam na pewno, w przyszłości.

gratulacje za b. dobry tekst i cierpliwość w pisaniu:)

Ja też uważam że Cienka czerwona linia to genialny film,najbardziej mi się podoba to ile z tego filmu można wyciągnąć ile w nim jest przesłań.
Naprawde warto obejrzec.
Gratulacje dla autora postu który świetnie opisał sceny i wyłonił z nich przesłanie.
Nie ma co patrzeć na posty typu że film jest nudny bo każdy ten film inaczej odbierze.Jak dla mnie 10\10.

Nie mogę napisać nic innego, jak tylko, że świetnie oddałeś to o co chodzi w tym filmie i nie jesteś kolejnym nastoletnim smarkaczem który chce pooglądać latające flaki i krew na ekranie kina.

Dobry tekst..... Gratulacje

Ale nie byłoby filmu gdyby nie książka Jonesa. Jeżeli wziąć pod uwagę perypetie bohaterów to film jest bardzo ubogi, w pełni można go docenić znając treść książki. Wiedząc co doprowadziło bohaterów na łódź desantową lądującą na Guadalcanal inaczej odbierałem film. Książka po mistrzowsku ukazuje strasznie okrutny i brutalny ludzki świat, odkrywa wszystkie jego wady i zboczenia. Film ledwie dotyka tego tematu dlatego uważam że warto przeczytać książkę wtedy ten film nabiera jeszcze głębszego sensu i staje sie jeszcze lepszy. Polecam jeszcze książkę "Stąd do wieczności" Jamesa Jonesa też wojenna tematyka i niepowtarzalny klimat... Naprawdę warto.

Po przeczytaniu tego posta podniosłem ocenę z 9/10 na 10/10. Pozdrawiam

wspaniały tekst, piękne podsumowanie pięknego filmu. gratulacje

Tak gratuluje sobie że przeczytałem i Tobie że napisałeś :D

Świetny post :) "Cienka czerwona linia" to wyjątkowy film, bardzo dobry i mądry. Podobał mi się znacznie bardziej niż książka.

Dawno nie widziałem tak dobrego przesłania w filmie.

Twój post ... no poprostu bomba. niewiem czy można to było lepiej opisac.

Wiem że bardzo ciężko zdobyc na internecie ten film, bo nie idzie go nigdzie kupic, przynajmniej w polsce, ale gorąco polecam film "Johnny poszedł na wojnę".

pozdrawiam

naprawde dobry post. duzo ze soba niesie i jak widac na jego podstawie duzo masz do powiedzenia na dosc istotne tematy...podobalo mi sie. gratuluje za wytrwalosc w pisaniu :) pozdrawiam

Pablos, mam kilka propozycji scen do omówienia.

Jak rozumieć słowa wypowiedzianie w scenie w chatce: -Bywasz samotny? -Tylko wśród ludzi. ???
Tam ci się chyba pomyliło, to Witt mówił,że widzi iskrę w Welshu.

Albo jak zanalizujesz słowa Welsha na końcu filmu :"Chcą cię martwym, albo żebyś się odnalazł w ich kłamstwie".
Albo słowa o tym,że "jedno twoje spojrzenie,a będę cały twój" też Welsha na końcu filmu.

To prawda, ale Witt mówi, że TEŻ widzi iskrę w Welshu, a Welsh cały czas dostrzegał iskrę w Wittcie. Welsh pytał się przecież "Jak ty to robisz? Jesteś dla mnie magikiem". To on podziwiał Witta, jego spokój i opanowanie.

Co do słów Welsha, że bywa samotny tylko wśród ludzi, to może miał na myśli to, że nie ogarnęło go w przeciwieństwie do innych żołnierzy odrętwienie i znieczulica. Dlatego, że był doświadczonym dowódcą i wiedział czego się spodziewać na wojnie, czego nie można powiedzieć o reszcie młodych i niedoświadczonych żołnierzach. Dlatego wśród ogarniętych marazmem i odrętwieniem kolegów, czuł się nieswojo, czul się inny, bardziej ludzki.

"Chcą cię martwym, albo żebyś się odnalazł w ich kłamstwie".

To już trudniejsza sprawa ale tylko pozornie. Gdyby żołnierze myśleli tak jak dowódcy w sztabie, to od razy by zginęli ponieważ szturmowaliby każde umocnione pozycje od frontu, tak jak chciał pułkownik Tall. Gdyby wierzyli w kłamstwa typu: "Nacieraj do przodu synu! To dla twojego kraju! Ważny jest rezultat, a nie koszta w postaci poległych kolegów!"

"jedno twoje spojrzenie,a będę cały twój"

Przyznam się, że nie wiem. Każdy może sobie to zinterpretować według własnego uznania. Może jest to taka deklaracja oddania i poświęcenia dla maszerującego obok kolegi. Wśród żołnierzy tworzą się pewne nierozerwalne więzi i każdy jest gotów oddać życie za drugiego.

Mi się wydaje, że ten tekst był skierowany do nieżyjącego już Witta.

Po przeczytaniu tego tematu (i wcześniejszym obejrzeniu filmu) poszedłem do biblioteki,wypożyczyłem i w 5 dni przeczytałem(500 stron aż).oczywiście było warto.książka jeszcze lepiej oddaje przeżycia wewnętrzne( a przedewszystkim strach) różnych żołnierzy.

dokładnie! - jeśli film jest arcydziełem (dla mnie jest) to na książkę brakuje słów. poznajemy w niej postacie, (które w filmie są tylko lekko zarysowane) - i ich wnętrze: opis emocji jest bardzo sugestywny. Książka jest chyba jeszcze bardziej antywojenna niż film. Polecam wszystkim Jonesa - także "stąd do wieczności" (również super ekranizacja) i "zielony miesiąc maj".
pzdr
mk

"Jedno twoje spojrzenie,a będę cały twój"

A ja uważam, że to było do Boga, do tej siły wielkiej, która sama to wszystko stworzyła i sama wszystko niszczy.

Takkkk ... film jest ekstra i np. w przeciwieństwie do Szeregowca Ryana tutaj mamy świetnie dobranych aktorów a tam, ci wcale jakoś nie pasowali. Bo takiemu Hanksowi czy Damonowi to według mnie lepiej idzie granie innych roli niż żołnierzy, a tu... każdy zagrał dla mnie genialnie. W ogóle film wciąga i ma klimat dramatu a w innych momentach można się dziwnie uspokoić i odprężyć, co mi się nie zdarza, a to pewnie za sprawą muzyki Zimmera. Dla mnie oczywiście 10/10.

"I seen another world. Sometimes I think it was just my imagination. "

Ten cytat jak ulał pasuje do emisji "Cienkiej czerwonej linii" na Polsacie. Oglądasz reklamy i zastanawiasz się, czy przypadkiem nie oglądasz jakiegoś filmu, czy widziałeś ten inny świat czy to była tylko twoja wyobraźnia...

"No nie zgodzilbym sie z toba. Jw widze to zypelnie inaczej.

BTW Tekstu nie przeczytalem bo za dlugi. "

Hahahah niektórzy to potrafią sami się ośmieszac :D nice :P

Ogólnie nie sposób sie nie zgodzić z głównym przesłaniem jakie przestawiłeś. Co do opisu konkretnych postaci które przytaczałeś, widze to czsami ciutke inaczej :) ale nie mam tyle cierpliwości co Ty bo to wszystko wywlec ze swego mózgowia :) pozdrawiam ,.
PS. film najlepszy jaki widziałem w swoim krótkim i ubogo kulturalnym życiu.

Ja mam swoją interpretację monologu Witta podczas gdy polewa głowę zmęczonemu koledze:
"Każdy szuka zbawienia na własną rękę, jak bryłka węgla co wypadła z ognia"
Ową bryłką jest właśnie Witt, a ogniem- wojna, śmierć, agresja, od której on stara się uciec. Nie zabija, jest obok tego "ognia zapalnego" dokładnie jak ten węgiel uciekający od żaru.

do Pablos: niezwykła odpowiedź na film Malick'a, choć czuję lekki niedosyt w kwestii objaśnienia istnienia Boga w sensie filozoficznym ale to tylko moja własna dygresja. Jednym zdaniem: cudowny komentarz, ukazujący w pełni krok po kroku szczegółowe przesłanie filmu i każdy po obejrzeniu The Thin Red Line zgodzi się z tobą, że Cienka Czerwona Linia to arcydzieło !!!

Niestety muszę stwierdzić i to po przeczytaniu twojej wypowiedzi że film do mnie nie trafił. Zrozumiałem go ale nie wzbudził we mnie współczucia nie poczułem okrucieństwa wojny tak jak np. w "Idź i patrz" czy "Na zachodzie bez zmian". I nie chodzi tutaj o okrutne sceny czy ilość akcji, po prostu nie mogłem się utożsamić z głównym bohaterem.
On miał wybór, nikt go nie zmuszał do zaciągania się do armii nie był ofiarą wojenną był żołnierzem. Do tego dochodzi fakt że jest to konflikt amerykańsko-japoński który jak dla mnie jest mało istotny i stanowczo mało interesujący w aspekcie historycznym. Napisał bym coś więcej ale już zasypiam... <ziew>

a i 7/10

Wielkie filmy wojenne mają to do siebie, że każdy na swój sposób jest inny i pełni zupełnie inną, że tak powiem, funkcję. Dlatego niesprawiedliwie jest je porównywać pod względem poziomu współczucia, czy szokujących obrazów. "Idź i patrz" to powalające arcydzieło, ściskające za serce i w pewnych aspektach "Cienka czerwona linia" mu nie dorównuje, no ale właśnie...

W "Cienkiej czerwonej linii" nie ma głównego bohatera. Bohater jest zbiorowy, toteż nijak nie skłoni to widza do potoku łez nad losem jednostki, ale czy to wada? Myślę, że zamysł reżysera był taki, abyśmy mogli dostrzec wielkość stworzenia, nawet gdy wokół panuje śmierć. To dzieło kompletnie inne, oryginalne i dość charakterystyczne dla sposobu w jakim Malick lubi opowiadać obrazem i metaforą. Dlatego nie skupiamy się na losach szeregowca, nie śledzimy jego poczynań. Jego film przestaje mieć charakter wojennej okrutnej przygodówki, niczym z "Szeregowca Ryana", ale osiąga pułap czysto metafizyczny. Wojna w filmie Malicka to nie hekatomba w wykonaniu oddziałów SS, bo to zupełnie inny teatr wojenny, którego okrucieństwo raczej nie może równać się z tym co można zobaczyć w "Idź i patrz". Choć różne to rzeczy się słyszało o jeńcach japońskich w rękach Amerykanów, lub amerykańskich w rękach Japończyków, albo rzezi dokonanej przez Japończyków w Nanking, ale mniejsza z tym. Chodzi o to, że Malick to filmowy poeta, a jego wojenne dzieło to filmowy poemat, w którym ważniejsze od perypetii jednostki jest kontemplacja nad życiem i umieraniem. To różni te dwa filmy. "Idź i patrz" to pomnikowe, do głębi poruszające, zatrważająco realistyczne, dokumentalne wręcz dzieło, oddające hołd ofiarom zbrodni. Dotyka istoty tego czym jest wojna totalna. "Cienka czerwona linia" to zupełnie inny wymiar, w którym wojna w porównaniu do tego czym jest "Idź i patrz" to okazja do testu na człowieczeństwo, na które jeszcze jest nadzieja, a w "Idź i patrz" nie ma żadnej nadziei. Po obejrzeniu "Idź i patrz" trudno o refleksje. Po tym obrazie pozostaje ból i smutek, natomiast "Cienka czerwona linia" nie jest tak bolesna. Jednocześnie nie pozostawia złudzeń czym jest wojna, ale pozostawia miejsce na refleksję. Tak to widzę.

Dla mnie filmy równorzędne, jeśli chodzi o suchą filmwebową ocenę (10/10), ale "Idź i patrz" pozostanie tym "najwspanialszym" filmem wojennym, jeśli w ogóle można użyć takiego określenia, jaki kiedykolwiek powstał. 12/10 postawić się nie da ;)

Przecztałam. Zgadzam się z Tobą. A jeśli chodzi o książkę Jamesa Jonesa to jest ona nieporównywalnie gorsza od filmu Malicka. Oglądam już któryś raz ten film i wciąż odczuwam niedosyt. Ta gra barw, postaci no i rewelacyjna muzyka... Absolutnie GENIALNY :-)

Przeczytałem książkę prawie za jednym posiedzeniem. Wciąga jak cholera, jest niezwykle sugestywna, ale kompletnie inna niż film. Malick zrobił z żołnierzy, a przynajmniej jednego, filozofów, a tym czasem w książce rozterki żołnierzy są bardziej przyziemne i o wiele bardziej istotne dla nich samych w danym momencie ich życia. Przyroda to również dodatek Malicka. U Jones'a nie odgrywa aż tak istotnej roli, bo jego "Cienka czerwona linia" jest na wskroś psychologiczna i mniej filozoficzna. Wobec geniuszu książki bałem się, że film straci w moich oczach, ale nic takiego się nie stało. Patrzę na niego tylko trochę inaczej. Jakby od nowa odkrywam.
Kolosalne różnice jeśli chodzi o główne postaci. Jedne odgrywają większą rolę niż w filmie, a inne mniejszą. W dodatku część wydarzeń przypisana jest zupełnie innym bohaterom niż zdecydował się ukazać to Malick.
Książka fascynuje również biegłym w sztuce wojennej opisem bitew, a szczególnie opisem natarcia na Wzgórze 210. Bez przesady można powiedzieć, że zapiera dech. Dlatego książkę czyta się jak pełną akcji, dramatyczną i okrutną przygodę wojenną i nie daje odpocząć. Niestety gdy się kończy staje się to zbyt nagle i pozostaje niedosyt. Może spowodowane jest to tym, że jest tak dobra, że aż za krótka, a może tym, że spodziewałem się pod koniec czegoś więcej, jakiejś przewrotnej myśli, rozwinięcia powojennych wątków, itp. Kończy się i już pozostawiając czytelnika z myślami i rozczarowaniem, że już się skończyła.

W obliczu książki film staje się mało istotnym, acz fascynującym i wciąż nie do końca zbadanym i zgłębionym dodatkiem do tego co ukazał James Jones. Polecam.

Sprowokowana pochlebnymi recenzjami, zaczęłam czytać "Stąd do wieczności" Jamesa Jonesa. Nie jestem miłośniczką "męskiej" literatury, a po "Cienkiej czerwonej linii" jakoś niechętnie zasiadłam do tej lektury. Jakież było moje "rozczarowanie", kiedy zaczęłam ją czytać. "Cienka czerwona linia" w reżyserii Malicka jest syntezą tychże ww utworów Jonesa. Mam wrażenie, że Malick więcej czerpał z "Stąd do wieczności". Szeregowy Witt z filmu, bardziej przypomina szeregowego Prewitta. Zresztą już na samym wstępie można się w tym przekonaniu utwierdzić. Pozwolę sobie zacytować scenę śmierci matki, małoletniego wówczas, Prewitta.

- Daj mi rękę synku. To obietnica u łoża śmierci i nigdy jej nie złamiesz.
- Tak, prosze mamy - powiedział dając jej rękę, a potem szybko ją cofnał lękając się dotknięcia śmierci, którą widział w matce, nie mogąc się dopatrzyć niczego pięknego ani budującego, ani podnoszącego na duchu w tym powrocie do Boga. Jeszcze chwilę wypatrywał oznak nieśmiertelności. Jednakże nie zjawili się żadni aniołowie, nie było trzęsienia ziemi ani innego kataklizmu i dopiero kiedy przemyślał wielokrotnie ową pierwszę śmierć, w której wziął jakiś udział, odkrył jedyny podniosły jej moment: że w tej ostatecznej,wielkiej chwili lęku, myśl matki biegła ku jego przyszłości, a nie własnej. Później często rozmyślał o swojej śmierci, o tym, jak ona przyjdzie, co wtedy poczuje, jak to będzie mieć świadomość, że ten oddech, w tej chwili, jest już ostatni. Trudno było pogodzić się z faktem, że on, ośrodek całego znanego mu świata, przestanie istnieć, ale to było nieuchronne i nie zamykał na to oczu. Miał tylko nadzieję, że przyjmie śmierć z taką wspaniałą obojętnością, z jaką przyjęła ją ta, co była jego matką. Czuł bowiem, że własnie w tym kryje się owa nieśmiertelność, której nie dojrzał.

Słowa narratora z "Stąd do wieczności" będę później monologami bohaterów filmu Malicka. A sierżant Warden bezpośrednio wypowiada kwestie, które w filmie przypisane są sierżantowi Welshowi.

Póki co "Stąd do wieczności" jeszcze przede mną, ale już mogę gorrraco polecić, podpisując się tym samym pod, że jest to najlepsza książka Jonesa :-)

dopełnieniem jest Twój tekst,jakby utwierdzeniem,tego było trzeba brawo:)

Czemu takiego tematu nikt nie podniósł po latach? Czytać! :)

Jeden z najlepszych tematów, jakie czytałem na tym portalu.

Przeczytałem Twój post baaaardzo późno w nocy... Właściwie to już świtało. Brawo! Każdy akapit prowadzi dalej i ciekawiej. Świetnie Ci to wychodzi, i sądząc po komentarzach nie tylko ja to dostrzegłem. Co do książki, to gwarantuję Ci, że kiedy wreszcie po nią sięgniesz, nie będziesz zawiedziony. Jestem historykiem literatury amerykańskiej. Nie będę nudził o wartości tej powieści, ale wspomnę tylko, że na szczęście od kilku lat dostępny jest "odświeżony", dobry przekład Bronisława Zielińskiego, wydany przez Vis-a-vis Etiuda. Polecam i pozdrawiam.

Najlepszy film jaki widziałem. Arcydzieło.

Myślę że w prawie żadnym innym filmie wojennym nie jest pokazane to co przeżywa zwykły żołnierz na bitwie. Zazwyczaj w filmach pokazany jest główny bohater który "rządzi" lub ginie bohatersko. Tu nagminnie mamy sytuację w której zwykli ludzie puszczają zwykłych ludzi na śmierć która nie znaczy nic. Bo taka jest wojna, nie ma żadnego rambo team lub super dowódcy. Każdy jest pod wpływem kogoś kto ma swoje oczekiwania. Myślę że warto tu jeszcze przytoczyć Hamburger Hill i drugą część czyli Kiedy Ucichną Działa, może trochę Listy z Iwo Jimy.

Idealnie to wszystko ująłeś, chyba już nic nie trzeba dodawać, tez uważam ten film za arcydzieło! Widzialem ten film 5-6 razy i ż każdym kolejnym razem co go widze , zauważam coś nowego

W tym samym roku wyszedł Szeregowiec Ryan, który nie jest nawet w połowie tak dobry jak Cienka Czerwona Linia. Niestety gawiedź zawsze wybierze patos, bardziej znanego reżysera plus przeceniany Tom Hanks - ok lubię go ale w większośći gra w filmach które mi się nie podobają. Takie tam amerykańskie bajeczki.

Świetny tekst, film który dopiero po latach zaczął robić na mnie ogromne wrażenie, jak byłem młody wolałem Szeregowca, do tego filmu trzeba dojrzeć.

Dla mnie film za długi, arcydzieło powinno mieć wszystkie te atuty zmieszczone w 2h, choć film niewątpliwie wart uwagi. :)

BRAWA DLA CIEBIE...

Wszyscy jesteśmy iskierkami, mgnieniem, chwilą w zamierzchłych dziejach tej planety. Jak liść na wietrze, jak robak pośród traw. Gaśniemy chwila po tym nim się pojawiliśmy, choć wydaje nam się, że trwało to długo.
Ludzie miotają się z życiem, jak gdyby mieli żyć całe wieki. Gonią za pieniędzmi, majątkiem. Niczym Faraoni, budują sobie przez całe życie grobowce - domy, jakby mieli w nich przeżyć tysiąc lat, a umierają praktycznie chwile po ukończeniu. 
Witt umarł, ale tylko chwilę przed nami.
Kim więc jesteśmy i dokąd tuptamy? :)

Ukazanie pięknej przyrody w tle kontrastuje i w ten sposób potęguje uwidacznione piekło tworzone przez człowieka drugiemu człowiekowi.