Powstanie palestyńskie w 1987 roku, rozwój radykalizmu arabskiego, a w jego następstwie zaostrzenie izraelskich represji, przyniosły poważne straty kulturze Palestyny.
Niemiecki reżyser Marcus Vetter, w 2007 roku natknął się przypadkiem na imponujące opustoszałe kino w Dżeninie, będące dwie dekady temu jednym z największych na Zachodnim Brzegu. Wraz z kilkoma Palestyńczykami zawiązał wtedy stowarzyszenie o nazwie Project Cinema Jenin, które miało na celu próbę przywrócenia świetności dawnemu kinu w nowej formule - otwartego domu kultury, miejsca dla projektów filmowych i teatralnych, które pozostawałoby daleko od kwestii politycznych i podziałów etnicznych, a koncentrowało się bardziej na palących problemach społecznych.
Renowacja kina okazała się jednak kilkuletnim i bardzo zawiłym procesem. Wydaje się, że całe zło, wyzwolone konfliktem izraelsko-palestyńskim oraz różnicami kulturowymi pomiędzy kulturą islamu a europejską, sprzysięgło się przeciw temu przedsięwzięciu. Vetter i jego fundacja musiały zmagać się z interesownymi, upartymi i nastawionymi na zyski właścicielami zrujnowanego kina, a także łagodzić ksenofobię mieszkańców Dżeninu. Na koniec nieznani sprawcy zamordowali jednego z członków projektu. Ostatecznie, do dnia oficjalnego otwarcia kina, nie było pewne, czy wielki nakład finansowy charytatywnych organizacji oraz praca kilkuset woluntariuszy z całego świata nie pójdą na marne....
Reżyser filmu niemal trzy lata spędził w Dżeninie, całkowicie podporządkowując swoje prywatne i zawodowe życie kręceniu tego filmu. Dramatyczna historia walki o kino, pozwoliła Vetterowi ukazać wstrząsającą, szczegółową i zadziwiająco obiektywną panoramę społeczeństwa Dżeninu, daleką od prostej gloryfikacji Palestyńczyków i krytyki Izraela.