Film jest jakby wyzbyty ze sztuki filmowej. Bez szczególnego skupiania się nad pracą kamery czy głębią przekazu. Jednak jest bardzo naturalny, co mi się w nim podobało. Aktorzy zagrali również w bardzo naturalny sposób i na ekranie wyglądali jakby to grali zwykli szarzy ludzie - przy czym ich gra była dobra. Zastanawiam się nawet czy taką grę nie jest trudniej okiełznać niż typowo kinowe czy teatralne granie, bo gra nie wyglądała na wyuczoną (aktorzy musieli naprawdę dobrze czuć się we własnym gronie). Należą się pochwały, że wyszło to naprawdę dobrze, i ich gra współgrała z formułą filmu. No i to co bardzo lubię - mocne osadzenie w polskiej rzeczywistości. Solidna szóstka.