Układem odniesienia dla Polańskiego jest tu świat mydlanych oper, kreujących obrazy z życia wyższych sfer, połączone z wizerunkiem bohemy, zwykłych snobów i małych cwaniaków, kręcących się wszędzie tam, gdzie są pieniądze. Tutaj obraz ten zostaje ukazany w krzywym zwierciadle i wprowadza trochę inne treści.