To wyjątkowa bajka, oglądałam ją już wiele, wiele razy i na pewno zobaczę jeszcze więcej bo zawsze chce do niej wracać. Scena pod koniec kiedy Miguel śpiewa Pamiętaj mnie, zawsze będzie miała szczególne miejsce w moim sercu. I tutaj wcale nie chodzi o to co jest przewidywalne, a co nie. Tu chodzi o to co się czuje podczas tej sceny, jakie uczucia ona w nas wzbudza. Nie rozumiem ludzi którzy narzekają, że to taki chwyt, na który co poniektórzy dają się złapać, taka sobie ckliwa scenka albo że to już było. Wiele historii jest do siebie podobnych, ale czy to znaczy, że one nie mogą już być wyjatkowe i poruszające każda na swój sposób? Ja do każdego filmu/bajki podchodzę z otwarta głową i sercem co szczerze wszystkim polecam;)