Film nie trwa minut 120, a zaledwie niewiele ponad godzinę. Wydaje mi się, iż ograniczenie dialogów było w tym wypadku celowym zabiegiem autorki, który miał widzowi pomóc wczuć się w atmosferę zupełnego wyobcowania, wyalienowania. Jak inaczej (czytaj: lepiej) można przedstawić samotność, niż dając ją odczuć widzowi w każdym możliwym elemencie obrazu? Ona jest w dźwiękach, w kadrach, w świetle. Film jest zimny, sterylny, głuchy- czyli taki, jaka jest właśnie samotność. Wydaje mi się, że o wiele łatwiej jest go docenić osobom, które doświadczyły jej na własnej skórze. Te osoby być może dostrzegą blizny po nacięciach na udach głównej bohaterki i będą zdawać sobie sprawę, iż nie są przypadkowe, prawdopodobnie zrozumieją dla wielu widzów dziwne i niekonwencjonalne zachowania Marian, powodowane w większości tzn. "głodem dotyku", przypuszczalnie uda im się odnaleźć w "Code Blue" pewne stany znane z autopsji. Wtedy, ale nie tylko wtedy, w filmie można dostrzec wierny duplikat realiów.
Pozdrawiam również!

Rozumiem, że Twoje skrajnie niska ocena powodowana jest niewielką ilością dialogów oraz przekonaniem, iż temat został zrealizowany niezbyt interesująco?

Tak wiem, ze nie trwał 120 minut. Pomyliłem się, a jak chciałem edytować to jakoś nie chciało zaskoczyć :(
Czyli ten film jest tylko i wyłącznie dla największych alienów, tak? Dobry film to taki, który pokaże magie w danej tematyce każdemu bez wyjątku, taki w którym i inteligent i największy głupek znajdzie coś dla siebie.
Film, który jest przeznaczony dla 0.01% populacji i tylko oni go odbiorą tak jak powinien być odebrany dobrym filmem niestety nie jest.
Można w skrócie powiedzieć, że moja niska ocena jest spowodowana niezbyt interesującą realizacją filmu.
Niestety nic w tym filmie go nie ratowało moim zdaniem.

Och nie, nie ma dialogów ;(

Jak masz się tak wypowiadać to nie wypowiadaj się wcale i te swoje 3 grosze zostaw dla siebie ;) Dla mnie dialogi w filmie są podstawą, ty oczekujesz czegoś innego - okej.