-Jak radzi sobie pani ze swoimi grzechami?
-Niestety nie mogę już popełnić tego, który najbardziej bym chciała.
-To jak sobie pani radzi z tymi, które popełniła?
-Wybaczam sama sobie.
-Popełniłam błąd.
-Wybaczam ci.

-Boję się.
-Czego?
-Czuję, jakby coś... zbliżało się do mnie.

Brawa dla Urszuli Antoniak, że w zdziczałej i coraz bardziej obojętnej religijnie europie, stawia pytania podstawowe: o sens życia i umierania, dramat samotności i fenomen sumienia, które wskazuje na granice, których przekraczać nie wolno bez zatraty godności i człowieczeństwa...