Chyba wszyscy chcieliby, żeby tak wyglądało szkolne życie, ale niestety to co zaserwowano widzom to cukierkowa wersja jak w filmach disneya. Niektóre wątki są ponaciągane jak relacja siostry z jej przyjaciółką Mirandą. Taki film może mieć jakiś wymiar terapeutyczny dla rodzin dotniętych takim problem, gdzie nawet jeśli ludzie się odsuwają to albo skrycie ich podziwiają albo są po prostu płytcy i pozbawieni empatii (coś w tym drugim na pewno jest). Rzeczywistość takiego dziecka najprawdopodobniej jest dużo bardziej brutalna. Dzieciaki w szkole potrafią być bardzo okrutne nawet dla w pełni zdrowych rówieśników. Tu mamy wersję soft.

Jeśli się nie umie wychować własnego dziecka w taki sposób by nie naśmiewało się z problemów zdrowotnych innych to pewnie warto mu pokazać ten film.