W 1990 roku, gdy do czechosłowackich kin wchodził "Człowiek przeciw zagładzie", obchodzono setną rocznicę urodzin Karela Čapka, ikony czeskiej kultury XX wieku. Dramat z elementami biografii, któremu Štěpán Skalský poświęcił kilka lat pracy, przybliża kluczowe momenty z życia pisarza. Reżyser i współscenarzysta Otto Zelenka ukazują je jako mozaikę wspomnień, jakie śmiertelnie chory literat snuje podczas swoich ostatnich dni. Poprzez tę subiektywną narrację twórcy przedstawili widzom różne postaci: żonę Olgę Scheinpflugovą, rodzeństwo Helenę i Josefa (również pisarza i grafika), dawną miłość Čapka, a także T. G. Masaryka - prezydenta, z którym łączyła go wieloletnia przyjaźń. Autorzy filmu przywiązują wagę do kontekstu epoki, a autentyzmu opowieści przydaje fakt, że zdjęcia powstawały m.in. w willi braci Čapków na Vinohradach, w ich posiadłości we wsi Stará Huť czy też w Topolčiankach, gdzie pisarz odwiedzał Masaryka w jego letniej rezydencji.