Bez przesady, do rewelacji mu daleko. Fabuła, jak to w naszych przedwojennych dramatach, naiwna, niecne zakusy perłowej szajki wywołują raczej rozbawienie niż dreszczyk niepokoju :). Byłoby to wszystko mocno średnie, gdyby nie urocza, śliczna Reri. Bardzo fajna zwłaszcza scena dyskusji o emancypacji przy stole :). Jak zwykle ujmujący Michał Znicz.

Uwaga, spojler zakończenia!

Bardzo dobrze, że w końcu ten skończony osioł, ukochany Moany, zrozumiał, że ją kocha i jest happy end. Trochę tylko szkoda takiej dziewczyny dla takiego cymbała, no ale cóż, miłość jest ślepa :D

Niestety, w rzeczywistości również Bodo nie okazał się właściwym partnerem dla bezgranicznie zakochanej Reri. Dla zainteresowanych : dyskusja na formum pod profilem Reri.