Polska, 13 grudnia 1970 roku. Prasa zamieszcza komunikaty o wprowadzonych przez władze podwyżkach cen detalicznych mięsa, przetworów mięsnych oraz innych artykułów spożywczych. Spodziewając się niezadowolenia ludzi, w Ministerstwie Obrony Narodowej i Ministerstwie Spraw Wewnętrznych przygotowano plan "ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego". Jednostki MSW zostają postawione w stan pełnej gotowości. Na Wybrzeżu dochodzi do wybuchu społecznego niezadowolenia. 14 grudnia robotnicy ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina odmawiają podjęcia pracy i wielotysięcznym tłumem udają się pod siedzibę Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Żądają spotkania z pierwszym sekretarzem KW PZPR w Gdańsku, a od dyrektora stoczni, Stanisława Zaczka, podjęcia negocjacji w sprawie cofnięcia podwyżek. Ich postulaty nie zostają spełnione. Robotnicy ze Stoczni Gdańskiej powołują komitet strajkowy i ogłaszają strajk powszechny. Przyłączają się do niego robotnicy z innych zakładów. Żądają m.in. dostosowania płac robotników do podwyżki cen, podwyższenia minimalnego wynagrodzenia, zredukowania rozpiętości między zarobkami robotników i pracowników umysłowych. Pod KW PZPR w Gdańsku dochodzi do starć z oddziałami Wojska Polskiego oraz Milicji Obywatelskiej i do podpalenia budynku. W stoczni ogłoszony zostaje strajk okupacyjny. Wojsko i milicja blokują porty i stocznie. W gabinecie Władysława Gomułki, pierwszego sekretarza Komitetu Centralnego PZPR trwają gorące narady. Nocą aresztowani zostają członkowie komitetu strajkowego w Gdyni. W całym Trójmieście zostaje wprowadzona godzina milicyjna.
