Sposobów jest wiele, a jednym z nich było odpalenie Polsatu i obejrzenie filmu, o którym blisko połowa czytających ten tekst słyszała, a druga połowa już widziała :). Po tytułowym popołudniu należę do tej drugiej części. I jak?

No cóż, jeśli większość bollywoodzkich filmów tak jest kręcona, to ja najzwyczajniej w świecie nie będę mieć do nich cierpliwości. Film ponadtrzygodzinny dzięki Polsatowi spokojnie zjadł na śniadanie którąkolwiek z części Władcy Pierścieni czy Titanica, a dzięki uprzjmości Polsatu osiegnięto niemożliwe - siadając przed południem możesz skończyć nieco przed 'Na dobre i na złe' :) ! Jestem pod wrażeniem.

Teraz nieco o filmie. Zapamiętałem trzy rzeczy:

- najdłuższe piosenki musicalowe jakie widziałem;
- tańce, w których jest jeden frontman i pół tańczącego miasta za nim (drugie pół jest za drugim frontmanem p przeciwległej stronie placu / trawnika / domu itp)
- od połowy filmu nie było chyba dialogu, podczas którego jakiś aktor by nie płakał;
- ciekawe efekty audiowizualne przywołujące na myśl parodie różnych gatunków, np. grom bijący w kulminacyjnym momencie, lub nagłe zbliżenia na twarz zaskoczonego / zdenerwowanego bohatera, 'wentylator' we włosach pięknej kobiety...

Fabuły starczyłoby na godzinny film, ale dzięki wielu zabiegom uzyskano to, o czym napisałem powyżej.

Być może niektórym wydaje się, że film mi się nie spodobał - wręcz przeciwnie, to była dobra, bezpretensjonalna zabawa, czasem wpadająca w konwencję sielankowych reklam. Najw. minusem były zbyt długie utwory, przez co całe widowisko nieco 'siadało' (oczywiście wielu ze mną się nie zgodzi).

Podsumowując - nie moja para kaloszy, ale jeśli założę ją tylko od czasu do czasu, to nikt nie ucierpi a ja tylko na tym zyskam ;). 5-7/10