Film przedstawia historię osadzoną w mało znanej, ale niezwykle istotnej części włoskiej powojennej rzeczywistości, rzucając światło na dramatyczne losy tysięcy dzieci, które w latach 1945–1952 wzięły udział w wyjątkowym projekcie pomocowym.

W tamtym czasie południe Włoch zmagało się z ogromnym kryzysem — głodem, biedą i chorobami. Odpowiedzią na te trudności stała się inicjatywa Związku Kobiet Włoskich, wspierana przez Włoską Partię Komunistyczną, Kościół Katolicki oraz inne organizacje. W ramach tego projektu dzieci z najuboższych rodzin z południowych regionów Włoch, takich jak Kampania czy Kalabria, były przewożone na północ kraju, by zamieszkać z rodzinami, które mogły zapewnić im lepsze warunki życia. Program, zwany „pociągami szczęścia”, objął około 70 tysięcy dzieci, dając im szansę na godne życie, choć często kosztem trudnych rozłąk z rodzinami i konfrontacji z odmienną kulturą.

Akcja filmu przenosi widzów do roku 1946 i przedstawia losy siedmioletniego Ameriga. Chłopiec wychowuje się w biednych dzielnicach Neapolu pod opieką swojej matki Antonietty. Jego codzienność wypełniają brudne ulice i nieustanna walka o przetrwanie. Jednak pewnego dnia Amerigo wsiada na pokład jednego z „pociągów szczęścia” i trafia do młodej kobiety imieniem Derna, która przyjmuje go w swoim domu na północy Włoch.

Pobyt u Derny staje się dla Ameriga przełomowym doświadczeniem, które zmienia jego spojrzenie na życie. W nowym świecie chłopiec odkrywa poczucie bezpieczeństwa, ciepło rodzinne i możliwości, o których wcześniej mógł jedynie marzyć. 

Film stanowi wzruszającą opowieść o miłości, poświęceniu i tęsknocie. Reżyser subtelnie łączy osobistą historię chłopca z uniwersalnymi pytaniami o naturę miłości i granice poświęcenia. To nie tylko opowieść o przeszłości, ale także refleksja nad współczesnymi dylematami – o tym, co jesteśmy w stanie zrobić, by chronić tych, których kochamy.

„Czekam, aż stanie się coś pięknego” to melancholijna, a zarazem pełna nadziei podróż w przeszłość. Film wnikliwie oddaje atmosferę powojennych Włoch, kontrastując biedę południa z dobrobytem północy, jednocześnie stawiając pytania o to, jak różne doświadczenia kształtują nasze życie. To nostalgiczna opowieść o dzieciństwie, stracie i nadziei, która przypomina, że nawet w najtrudniejszych czasach może zdarzyć się coś pięknego.