zasiadając do tego filmu miałam jakieś oczekiwania, które kompletnie się nie spełniły. W filmie nie ma elementu napięcia, kryminału, nie ma ostrego klimatu PRL. Film jest rozmazany jak Krakowski pejzaż, który mógł być każdym miastem w każdym czasie. Zagadki kryminalnej tez brak, nawet wątek psychologiczny nie jest jakość szczególnie rozbudowany, bo oszczędność emocji prezentowana przez aktorów jest wręcz niespotykana. Dzięki temu mamy film, jak dla mnie o odcieniach szarości samotności młodego człowieka. Tyle. Potencjał tematu wg. mnie nie został naruszony ale spowodowało to ciekawą reakcję. Uważam, że film jest tak ogołocony z gry aktorskiej jako takiej, że konfrontuje nas po prostu z pewnymi uczynkami i zostawia po sobie jakby niezadane do końca pytania. Nie potrafię tego inaczej opisać. Nie budzi podczas oglądania wielkich emocji , nie usprawiedliwia, nie ma genialnego seryjnego mordercy jak Hanibal. Wszystko jest uproszczone ale przez to niepokojące. Mamy prawdziwego psychopatę który zostaje ze swoją tajemniczą osobowością praktycznie nieporuszony. Ale nawet on nie jest demoniczny, czy fascynujący, jest taki zwyczajny... Porażające jak dla mnie...