a kto choć raz nie uśmiechnie się podczas seansu ten mruk i snob do potęgi ! Byłem pewien że dokonaniem filmowym w którym Kitano całkowicie uczynił los fabularny komedią było Takeshis,ale okazało się że właśnie Getting Any z początków kariery po którym nie spodziewałem się absolutnie niczego bije go na głowę. Bohaterem (jak w punkcie zapalnym) jest życiowy nieudacznik który jedyne czego pragnie to dziewczyny w łóżku (a właściwie samochodzie) i świętego spokoju. Po otrzymaniu jednak roli w filmie samurajskim (zachęcony bujnym seksualnym życiem aktorów wziął udział w castingu) jego życie zaczyna się lekko komplikować a cel do którego tak dążył i pragnął zaczyna się coraz bardziej oddalać. Film przypomina późniejsze autotematyczne obrazy Kitano jak właśnie Takeshis czy Kantoku Banzai. Fabuła się nie liczy,ważne żeby były niezłe jaja i trochę lekkiej autoironii,a im bardziej jest absurdalnie i nierealnie tym większy uśmiech na mordce (ulubiona scena z autobusem z Dickheadem i Spermbrainem na czele). Całość w ładnych zdjęciach i almodovarovskiej muzyczce. no i rola Kitano.... chce mieć taką fryzurę !

ps.pare scen w późniejszych filmach Kitano jest jak żywcem przeniesiona właśnie z Getting any. wystarczy wspomnieć pechowego Takeshiego monotonnie uczęszczającego na castingi czy jabłkowe cięcie w Zatoichim