Nie pamiętam kiedy ostatnio nazwałem jakiś film niedocenionym. W tym wypadku trudno użyć innego słowa. "Dementia" została zniszczony przez cenzurę w roku swojej produkcji, a gdy już trafił na ekrany, publiczność jej nie zrozumiała. Producenci musieli dodać narrację z offu by przekaz stał się czytelny. Wielkie ambicje...
więcejz pogranicza filmu noir, horroru, niemieckiego ekspresjonizmu i surrealizmu. Posługując się jedynie obazami (zero dialogów*) przedstawia szaleństwo i mordercze instynkty głównej bohaterki. Sprawna reżyseria, ciekawe zdjęcia, dynamiczny montaż, intrygujące rozwiązania i świetna muzyka nadają temu niezależnemu filmowi...
więcejNa styku wpływów niemieckiego ekspresjonizmu i surrealizmu. "Dementia" to próba wejścia do obłąkanego umysłu, zrealizowana w popularnej jeszcze wówczas estetyce kina noir, opowieść o młodej kobiecie z marginesu, która dopuszcza się okrutnej zbrodni.
Obraz Johna Parkera to pozycja nader osobliwa, raczej ciężko byłoby...
Do tej pory znałam jeden przykład "korekty obyczajowej" - w "Straconym weekendzie" bohater miał być homoseksualistą...
Niezwykły film, naturalność, oryginalność, ekspresyjność, niema konwencja z genialną muzyką , która nas hipnotyzuje, zniewala i otula strachem narastającym. Reżyser prowadzi nas w jakąś otchłań, po przebudzeniu młoda kobieta i jej ogromy wisiorek stanowią jedność, ten wisiorek odegra ważną rolę w korytarzu czasu....
Autorem oryginalnej ścieżki dźwiękowej do filmu jest George Antheil, a nie Shorty Rodgers
http://www.filmweb.pl/person/George+Antheil-56643 w moim egzemplarzu to nazwisko figuruje w
napisach, na imdb zresztą jest podobnie.