i niech go nigdy nie pozna ...i tak świat jest wystarczjąco dziwny . A z takim dramatycznym podejściem do świata trzeba walczyć i nauczyć sie zauważać te wszystkie małe i wielkie cuda naokoło. Kiedyś uwielbiałam dramaty były takie niebanalne i inteligentne , ale byłam nieszczęsliwa. A dzis widzę , że to taki etap niedojrzałości i trzeba go przejśc jak odrę , ale nie pozwolić by dalej nas dręczyła. trzeba uczyć się być szczęsliwym (trudne) , a nie nieszczęsliwym (banalnie proste) , po to mamy zycie . Ale pan Żuławski jeszcze przez to chyba nie przebrnął . Może dobrz e, że go Sophie rzuciła , może go to otrzeźwi ;) pozdrawiam i życzę powodzenia w walce z samym sobą ;)

Tak...Właśnie jestem świeżo po obejrzeniu "Diabła" i jestem w niemałym szoku,kurcze,ten film jest naprawdę mocny :) Oglądaliśmy go na zajęciach z filmoznawstwa, ale nie wszyscy wytrzymali do końca.Wytrwałam :) Pewnie będę miała koszmary. Ale tak poważnie, to jakaś koszmarnie perwersyjna ala baśń - zamki, zakonnice, lasy, opętani i opętane na każdym kroku, morderstwa, orgie, zwłoki, kazirodztwo, gwałty, poronienie, dużo krwi - wszystko tu jest. Zwolennicy klimatycznych horrorów znajdą coś dla siebie. Natomiast film stawia też poważne pytania: skąd zło? Jak daleko może sięgać ludzka amoralność. Wszystko jest przejaskrawione i podane do potęgi entej, jednak warto się głębiej nad tym zastanowić. Polecam wszystkim o mocnych nerwach.