Punkt wyjścia jest świetny na Ziemi żyje czysta jak łza córka pastora, kochająca swojego wybranka będąca dziewicą. Z tego powodu Szatan wzywa samego Don Juana cierpiącego męki piekielne, by uwiódł nasza cnotkę. Trzeba nadmienić, że Don Juan wg Szatana jest lepszy niż Francesco da Pisa, który zgwałcił 2 tys. zakonnic.

Punkt wyjścia to jedno, a efekt końcowy to drugie. Bergman tak naprawdę pod płaszczykiem komedii serwuje nam swoja dobrze znaną psychodramę np. relacje między pastorem, a jego żoną. Oczywiście nie brakuje scen zabawnych i dystansu reżysera do opowiadanej historii, jednak moim zdaniem tu leży słabość „Oka diabła”, brak zdecydowania co do konwencji filmu. W wyniku czego film Bergmana zarówno jako dramat, czy jako komedia sprawdza się jedynie połowicznie.

Choć nie ukrywam, że celność spostrzeżeń na temat złudnej ludzkiej natury, pyszne dialogi czy sam pomysł wysłania z szatańską misją Don Juana z powrotem na ziemski padół wzbudza mój szacunek. 6/10