Duzo powtorzen, raz pokazana scena w tej samej formie wraca, az do znudzenia, a fabula sprowadza sie w duzej mierze do walk, gdy juz sa dialogi to przesycone plytkim i nachalnym mistycyzmem.

Religijnosc fremenow ma zabarwienie zartobliwe, cyniczne. Nie da sie wczuc w sile mesjasza Diuny.

Zendaya = 1 wyraz miny. Watek milosny jak z filmu kategorii B, a stara sie byc jednym z glownych watkow. Nieciekawe i niepotrzebne.

Oraz Dave Buatista, jak mi szkoda twojej roli, okradli go z wyrazu. Raz gra przestraszonego, a potem wielki wojownik, potem znowu strach i tak w kółko - fabularnie nie dali ci szans zagrac na poziomie.

Wizualnie film jest piekny i w sumie to tyle.

Niestety Bladerunner pozostaje niedoscignionym arcydzielem. Czekam na powrót do formy.