Strasznie się wynudziłem, cały czas czekałem, na jakiś tarantinowski absurdalny zwrot, a tu nic. Każda scena rozciągnięta do granic możliwości, nudy, Waltz przez dwie godziny męczy się ze swoją rolą grając w sumie rozwodnioną wariację na temat swej świetnej roli z Bękartów. Porównajcie sobie np. scenę w restauracji z Bękartów wojny, w której Waltz indaguje Shoshanę (nie wiem czy tak się to pisze) i powiedzmy scenę w saloonie z początku filmu. NUUDY. Nie mogłem uwierzyć, że to już wszystko i nadzieja się tliła i tliła. I co? I nic! Foxx wogóle mnie nie kupił, bo i może też nie miał czym. Intryga z wykupieniem Brunhildy.. szału nie ma. Dicaprio w sumie najciekawiej wypadł, może też Jackson. Ale jak zobaczyłem, że po akcji na plantacji wywożą Django do tej kopalni, to autentycznie się przestraszyłem ILE TO JESZCZE BĘDZIE TRWAŁO?! Ale na szczęście reż. szybciutko rozwiązał ten wątek i zrobił replay poprzeniej akcji. Przemiana Waltza, gdy postanawia jednak dać nauczkę Dicaprio, to dramat był, bez tych retrospekcji rozszarpywania D'artagniana, w życiu bym się nie domyślił, czy ma niestrawność, czy co. Cały wątek treningu Django przed "akcją pod bawełnianym domkiem", też kiepski. Co się stało z Tarantino?!