Ile krwi przelano w ostatnich minutach filmu, tyle słów na papier można przelać o jego wspaniałości. Django to pastisz doskonały, bo z biegiem seansu widz z zażenowaniem zauważa, że ma on więcej sensu niż niejedna poważna produkcja. Absurd, seks, przemoc, muzyka i murzyńskie love story. Tak świetnie zarysowanych postaci nie widziałem dawno, a dialogi mogą być przyczyną zgonu w wyniku zachłyśnięcia.

Trzy godziny filmu to za dużo? Moja rada - siedź na dupie jak ci dobrze i napawaj się. Warto.