Jestem olbrzymim entuzjastą wczesnej twórczości Ozu. Niestety nie mamy do czynienia z żadną rewelacją z tego okresu. Choć jest to dzieło nietypowe jak na niego. Późniejsze filmy miały humorystyczne fragmenty zazwyczaj wypychane przez dramatyczną stronę scenariusza. Tutaj obcujemy ze 100% komedią, przez cały czas jej trwania.

To opowieść o przyjaźni Watanabe i Yamamoto, która zostaje wystawiona na próbę, gdy chłopcy zadurzą się w jednej kobiecie. Wtedy też zdają sobie sprawę jak wiele ich różni. Watanabe to przebojowy cwaniak, świetnie radzący sobie w sporcie oraz imponujący śmiałością. Yamamoto tymczasem jest raczej cichą personą, trochę ciamajdowatą, ale za to bardzo mądrą. Jako koledzy dogadują się świetnie, ale stając po dwóch stronach konfliktu okazuje się, że jeden drugiego byłby wstanie zupełnie zniszczyć, co jest ponurą refleksją jak na tak wesoły film.

Rozwój wydarzeń to banał i co gorsza film nie ma tak nostalgicznego klimatu, jak późniejsze "Gdzie się podziały marzenia młodości" tego reżysera. Nadal broni się jednak jako sprawnie zrealizowany zbiór gagów, które bądź co bądź bawią. Jak wspomniał mój przedmówca na tym forum, zwrócić należy uwagę także na formalną stronę. Ozu dosłownie szaleje tutaj z kamerą. Mnoży ujęcia, kręci efektowne zjazdy po stoku, bawi się perspektywą (np. patrząc z oczu bohatera). Nie można tego nie docenić, bo dzięki takim zabiegom to wciągający film nawet dla osób stroniących od niemego kina.

Na koniec wypada mi wspomnieć o aktorstwie. Tatsuo Saitô to sprawdzona marka i wiadomo, iż tutaj dał radę. Ichirô Yuki jest za to odkryciem i podziwiam jego charyzmę. Nie mam pojęcia skąd Ozu zawsze bierze tak świetnych ludzi do ról szkolnych gwiazd, ale widać, że ma nosa.