akurat ta scena mi się podobała

Dla mnie to wyglądało tylko na spęd samozwańczych inteligentów, potrafiących produkować wyłącznie watę słowną. Głupie pytania, jeszcze głupsze odpowiedzi, traktowanie rozmówcy jak wieszcza i jeszcze reakcje Patricii, jak gdyby rozmawiała co najmniej z Arystotelesem.

"- Czy mozna wierzyć w miłość w naszych czasach?
- Oczywiście, zwłaszcza w naszych czasach. "

"-Czy Rilke miał rację, mówiąc, że współczesne życie coraz bardziej rozdzieli kobiety i mężczyzn?"
- Rilke był wielkim poeta, więc prawdopodobnie miał rację. "

"-Czy francuskie kobiety róznią się w romantyczności od amerykańskich?
- Francuskie kobiety są zupełnie rózne od amerykańskich. Amerykanki zdominowały mężczyzn, Francuzki jeszcze nie."

"- Czy istnieje różnica między erotyzmem i miłością?
- Nie, naprawdę. sądzę tak, gdyż erotyzm jest formą miłości i vice versa. "

"- Czy kobiety mają rolę do odegrania we współczesnym społeczeństwie?
- Jeśli są czarujące oraz zakładają sukienki w paski i ciemne okulary. "

"- Jaka jest pana największa ambicja?
- Stać sie nieśmiertelnym a potem umrzeć. "

jak dla mnie to znakomity dialog

W takim razie, co kto lubi ;)

rozbawił mnie ten dialog, był taki na luzie :)

ja właśnie mam wątpliwości, czy on był robiony na luzie, czy Godard faktycznie myślał, że ukrył tu coś głębokiego :) Bo do Pavulesco na pewno nie nabrałem sympatii.

Najprostsze odpowiedzi są najlepsze, dla mnie nie ma tu nic głębszego.

Dla mnie cały ten film to były puste dialogi o niczym. Dialogi w tym filmie to moja irytacja i znudzenie, reżysera brak pomysłu, nasza wspólna strata czasu. Najbardziej nużyły wymiany zdań pomiędzy parą głównych bohaterów. Jak dwójka małych dzieci w szkole podstawowej, w kółko :
"- Patricia?
- Co?
- Nic."

Dokładnie mam takie same odczucia.Film i dialogi beznadzieja

Dobrze wyczułeś, że nie jest to całkiem na serio, ale nie nazwał bym tego parodią, ten film na wielu poziomach jest pastiszem. A to forma bardziej wyszukana od parodii. Postać Parvulesco jest wzorowana na osobie Vladimira Nabokova, taki cytacik: “I had seen Nabokov in a televised interview, and being, like him, subtle, pretentious, pedantic, a bit cynical, naive, etc., I based the character on him”