Tylko ten cały moloch, ta forteca ,która potrafi na prawdę
przerazić, zarówno z zewnątrz jak i od środka, zasługuje
na słowa uznania i podziwu. Reszta jest jakąś kompletną
bzdurą, niepotrzebnie podsyconą ,wewnętrznym
konfliktem, zabijająca widza swymi koszmarnymi efektami
specjalnymi. Tak tak, efekty są na prawdę do du.py, słabe
to mało powiedziane. Jeszcze klimat buczących
świetlówek, słyszących przepaleń i i styków lamp, oraz
atmosfera tej niepewności (lecz przez jakiś fragment filmu
raptem),oraz wiszącego strachu, że coś może być za
ścianą lub za drzwiami, może być. Reszta ....
No na litość boską, ludzie, przecież tak prawdę mówiąc to
nie wiadomo czy to jest horror, komedia czy jakaś
fantastyka dla małolatów? I pomyśleć, że do 30 minuty
(może 30 -tej) było nawet całkiem przyzwoicie. Było tak za
sprawą kilku niezłych efektów wywołania u widza strachu
(np z windą czy już w samym domu). Nawet się to udało,
ale..... I tu jest pies pogrzebany. Właśnie to ''ale''. Zaczyna
się masakratorsko głupio, bo mamy tu do czynienia z
duchami, które zapraszają do gry (niby na pierwszy rzut
oka) nie tych ludzi co powinny. Duchy grzebią sobie w
kompie ble ble ble.
Jezu jak można coś takiego wymyślić. Ale ok. Przełknę to
jeszcze. Później mamy kilka minut dobrych dialogów,
większość uszczypliwa, ale i są też w miarę sensowne.
Przyzwoicie odegrane. Lecz w pewnym momencie coś
siada. Zaczynają się przywidzenia wymieszane z
''prawdziwymi'' duchami, aż na sam koniec jest już
durnota jak z Ziemi na Księżyc. Klęska dosłownie. Sam
wymysł i realizacja sięgają dna. Mamy niepotrzebne
spięcia i pchnięcia :),ogólnie całościowo, film jest
rozszarpany jak padlina przez hieny. Jest po prostu
bezpłciowy, byle jaki. Tyle co mogę o nim rzec na 3/10.
Aktorzyny zaczynają grać coraz gorzej i brak w nich
autentycznych emocji. Nie widać prawdziwego lęku i
strachu. Nawet uroda Famke Janssen oraz Ali Larter nie
są w stanie nic wskórać. Gdy biegały nagusieńkie może
byłbym je bardziej zauważył. Chociaż Femke na początku
filmu przynajmniej, jest oschła, arogancka i zjadliwa do
bólu i wychodzi jej to nawet w jej grze. Później ....
Później to wszystko już lepiej przemilczeć? Bo jak widzę te
ohydnie i beznadziejnie zrealizowane duchy, to mnie mdli!
I te wstawki z nimi związane ,w ogóle do niczego nie
potrzebne. Mogło być jak nigdy, a było jak zawsze. To tak
jak z naszą reprezentacją piłki nożnej :)
Może na tą ''tróję'' dorzucę Sweet dreams Marilyna
Mansona. Chociaż to cover to jednak w miarę udany.
Niektóre sceny i charakteryzacja do bólu przypominała mi
scenerię z teledysku tego właśnie wykonawcy.
Szczerze to nie polecam.
pozdrawiam