PEAPERHOUSE (DOM NA PAPIERZE) to jedne z najoryginalniejszych filmów grozy w historii kina. Obraz podpisal twórca CANDYMANA, a więc mowy o kinie byle jakim nie może być mowy.

Bardzo dobrze, że ten prawie u nas nieznany film grozy doczekał się po latach emisji w TV Polsat. Do DOMU NA PAPIERZE wróciłem dziś po wielu latach i był to powrót nader udany.

Miłośnicy kina grozy epatującego sensacją czy eskapizmem nie mają tutaj czego szukać. DOM NA PAPIERZE to nastrojowy, duszny, psychologiczny film grozy.
Zamiast ekranowej posoki i szybkiej aklcji mamy tutaj epatowanie widza głęboką metaforą. Dzieło Bernarda Rose to film, który wdziera się mocno w umysłi duszę pozostawiając ślad na długo po seansie. Widzowi, którzy nie lubią w kinie klimatów rodem z filmów Ingmara Bergmana lub nie czują poezji (wiem, że to dziwnie brzmi) będą tym filmem rozczarowani lub znudzeni (stąd zapewne taka naiska średnia na FilmWebie).

Wielką zaletą obrazu jest nie tylko jego metaforyczność czy mroczna oprawa plastyczna. Ten film ma też nintrygującą muzykę autorstwa Hansa Zimmera oraz Stanleya Meyersa. Świetnie spisuje się tutaj młoda obsada z dojrzałymi kreacjami Charlotte Burke (wiele nagród za tę właśnie rolę) oraz Elliotta Spiersa.

DOM NA PAIERZE to kino, które jest adresowane do widza poszukującego nieszablonowej i dość ambitnej pożywki dla umysłu i duszy. WArto sprawdzić czy ten film przypadnie Wam do gustu.