Powiem szczerze że dawno nie oglądałem polskiego filmu, który tak by mnie zaintrygował i wciągnął, jak zrobił to właśnie "Dom Zły". Od razu mówię że nie uważam go ani za wybitne dzieło, ani za najlepszy polski film rozprawiający się z tamtymi realiami. Jest to w moim odczuciu dobrze nakręcony, dość przemyślany, mocny i klimatyczny kryminał (może nawet z pogranicza thrillera). Jedyne co mi tu szwankuje to dźwięk (do tego już chyba wszyscy się przyzwyczailiśmy w naszych filmach - czasem prawie nie słychać co mówią aktorzy) oraz lekkie przegięcie w ukazywaniu patologii (coś na kształt USA - gdzie w filmach każdy "redneck" mieszkający gdzieś na odludziu musi być psycholem czy obleśnym zboczeńcem - tak samo tutaj można by pomyśleć że każdy milicjant w PRL-u tylko walił wódę z gwinta a każdy mieszkaniec wsi jest brudny, leje żonę i chleje na umór). Na te dwa minusy przypadają według mnie takie plusy jak muzyka, montaż, brudny klimat, dobra intryga i znakomita gra aktorów (patrząc na Jakubika i Dziędziela, obściskujących się po pijaku, chyba każdy od razu przypomina sobie takie sytuacje w życiu - aktorzy wyglądali niemal jak autentycznie pijani). Smarzowski po raz kolejny pokazał że nie tylko Niewolski potrafi w tym kraju nakręcić klimatyczny film. Polecam