Nie będę się tutaj już rozwodzić nad wyrafinowanym "smakiem" i wyczuciem Smarzowskiego - bo ten film podobnie jak "Wesele", aż uderza całą gamą "swojskich" klimatów, sielskich zachowań a i wynaturzeń. Wszystko to dziwnie znane, patologie jakby żywcem wzięte z obrazków zakodowanych w głowie, ktoś powie, że to stereotypy - ale nie prawdziwy Polak, taki z krwi i kości :).
Wóda, korupcja, wóda, zawiść, wóda..wóda.. ale i polska gościnność, animusz, "szabelka" przy, a zwłaszcza - po flaszce.
Cechy nie tylko świetnie wyłapane, ale i potem umiejętnie pokazane.
W tym filmie, wbrew rejsowemu dialogowi Maklakiewicza i Himilsbacha, o tym, że w polskim filmie nic się nie dzieje, nuda. Tutaj nawet palenie papierosów przez tzw. "funkcjonariuszy" w jednej z pierwszych scen, ma swój niepowtarzalny urok i klimat.
Po Weselu i Domu Złym, już niecierpliwie czekam na kolejny film "ze stajni" Pana Wojciecha S.