Jestem po lekturze ostatniego przeboju w polskim kinie i muszę stwierdzić, że Polska w polskim kinie przedstawia się dwojako. To albo cukierkowa laleczka polana lukrem albo zerznięta ździra w kurzu i ekskrementach. Albo romantyczne komedie z wyświechtanymi aktorami, dialogami i scenariuszami albo psychodela z mrocznymi bohaterami i szarymi ścianami w tle.

"Dom zły" Wojciecha Smarzowskiego zalicza się do tej drugiej grupy. Ten film nie jest zły. Ale ten film to tylko zło. Źli ludzie, wódka, mroczna sceneria PRL, wulgarność w słowie i czynie. Takie "Psy" Pasikowskiego 10 lat wcześniej.

Jutro jadę do Polski i nie wiem czy ten kraj tak się zmienił czy niektórzy polscy twórcy muszą wszystko wyginać, przerysowywać, żeby cokolwiek stworzyć. Forma, Forma, Forma! W Polsce chyba wszystko wylewa się z formy. Gombrowicz wiecznie żywy...