Reżyser b. dobrze potrafił pokazać skomplikowaną i trudną technicznie historię (nakładanie się dwóch planów czasowych i całkiem zakręcona, jak się okazuje, intryga), a przede wszystkim nadać filmowi kapitalny nastrój – autentyzmu ówczesnego życia i układów / układzików od góry do dołu i jednocześnie jakiejś odjechanej metafizyki, z Ananke w tle.

Natomiast twórca zdecydowanie przesadził z wylewająca się z ekranu brzydotą, brudem, dominującym tam wszędzie błotem, dziadostwem i menelstwem. Rozumiem, że akcja toczy się w latach 70-tych i 80-tych, dotyczy i tak biednych i byle jakich czasów, a do tego zapyziałej prowincji i ludzi raczej z marginesu (wiejski bimbrownik w drewnianej chałupie z żona dziwką plus przegrany facet ubiegający się o pracę w PGR-rze na zadupiu). Także sposób zachowania i picia przedstawicieli władzy został wyolbrzymiony – tak się zachowywano, owszem, ale nie „przy ludziach” i przy czynnościach urzędowych. W PRL trochę dbano o pozory, a generalnie nawet przy ostrym piciu przestrzegano nieco form (w sumie w filmie wyszło, że Środoń z Dziabasem chlali bimber kulturalniej, niż milicjanci żłopali wódę;).

Można było to zrobić w sposób realistyczny, czy wręcz naturalistyczny, ale bez aż takiego epatowania brzydotą i turpizmem na każdym kroku. Recenzent wręcz napisał, że po seansie miał ochotę się wykąpać, tyle tego paskudztwa kapie z ekranu i tu się z nim zgodzę (nie zgodzę się w kwestii „Fargo”). Nadmiar brzydoty i przesada w pewnym momencie psuje cały ten realizm i od pewnego momentu w film trochę trudno się wczuć, ogląda się go jakby z góry i z oddali, a szkoda, bo najlepsza jest po tym wszystkim końcówka.
Tyle na gorąco. Obraz bardzo dobry, lecz trochę wstyd go będzie, cholera, pokazać za granicą ;D