Nie wiem czy ktoś zwrócił uwagę na nieco odmienny obraz stosowania hasła "solidarność" od tego promowanego od lat. Tutaj w końcu reżyser pokazał, że hasło zazwyczaj wcale nie wiązało się z wyższymi wartościami, a tylko służyło do pobudzenia, zjednania grupy przeciw władzy - w zupełnie dowolnych celach, jak choćby kradzież papierosów.
Druga sprawa, której nie widziałem w dyskusjach na forum, to fakt, że Dziabas zapewne przez wiele lat uzbierał na pół poloneza, a klecha przy odpicowanym kościele miał takie trzy.

I tak sobie myślę, że to niekoniecznie obraz dawnej Polski, bo niewiele się zmieniło. W końcu zapewne większość widzów najbardziej pasuje do dzieciaka, który rodzi się pośród tego bałaganu i nie zdoła żyć inaczej. Tyle że teraz w telewizji jest kolorowo i zamiast audycji na temat parasola, mamy inne - równie ciekawe i kształcące.

Film podobał mi się bardzo i cieszę się że polscy reżyserzy potrafią jeszcze zrobić dobry film bez względu na poziom lub potrzeby statystycznego widza w kinie. Dodam tylko, że jeszcze podczas napisów końcowych, nie zdołałem ułożyć całej układanki jaką uraczył mnie Smarzowski, jednak po przemyśleniach wszystko układa się w pasującą i jednoznaczną całość, bez pomyłek, czy brakach w przedstawionej fabule. A to co najlepiej świadczy o tym filmie to znacznie dłuższe dyskusje widzów po seansie.