"Dom Zły" idealnie wpisuje się w trend demonizowania PRLu. Co chwilę słysze jak młodzi dziennikarze, którzy czasy PRL spędzili w przedszkolu lub conajwyzej podstawówce powtarzają wyuczoną formułke - "...PRL - czas szarości i beznadziei..."

Nie podoba mi się to jednostronne postrzeganie rzeczywistości jakie zaprezentował również Smarzowski - szaro, brudno, ponuro, korupcja...
Nie twierdze, że PRL był rajem na ziemi, wiem doskonale na czym polegało zło tamtego ustroju, ale nie był to przeciez okres zupełnego mroku; PRL nie był przecież drugą Koreą Północną, choć tak sie go ostatnio kreuje. Trudno wyobrazić sobie fabułę Domu złego w innej niż ta brudna i mroczna scenerii, ale dzięki takim filmom za pare lat młodzi ludzie będą byc moze stawiac PRL w jednym szeregu własnie z Koreą Płn, a wiadomo że to jednak dwie różne historie.

Mam 20 pare lat i sam PRLu dobrze nie pamiętam, ale moi rodzice pamiętają i mieli w czasie PRL jednak dosć udane i kolorowe życie (nie, nie należeli nigdy do partii:). Cieszyli się tym życiem na tyle ile się dało, łatwo znajdowali prace, kredyt na mieszkanie byli w stanie splacic w ciągu 10 lat...Żeby znaleźć dobrą prace w dzisiejszych czasach trzeba sie niezle napocic, a kredyt (o ile go dostane) będę spłacał przez minimum 30 lat...niewazne
Wazne jest imho to, by nie przeginać i nie przedstawiac przeszłości tak jednobarwnie. Przydałoby się na odtrutke pare pogodniejszych filmów zanurzonych w tamtym okresie, cos jak niemieckie Goodbye Lenin
:)