Ciężko mi ocenić ten film, gdyż niektóre sceny są niesamowicie sztuczne, ale na przykład zarówno początek, jak i finał robią wrażenie. Zacznijmy od tego, że sam motyw wielkiej miłości niezbyt pasuje do realiów spaghetti westernu. Szczególnie, że młodzi zakochują się w sobie i nie mogą bez siebie żyć po dwóch wymianach spojrzeń i jednej krótkiej rozmowie!! Natomiast wątek dwóch walczących ze sobą rodzin został dobrze wykorzystany. Aktorstwo przeciętne, drugi plan zdecydowanie lepszy od pierwszego, ponieważ Peter Lee Lawrence i Cristina Galbo są mniej więcej w równym stopniu irytujący. A w dodatku Peter miał w kilku scenach wywinięte rzęsy i umalowane oczy, pozostawię to może bez komentarza. Muszę się przyczepić do zbyt krótkiego czasu trwania tego westernu, zabrakło kilkunastu minut na chociażby dokończenie pewnych wątków, zawarcie dłuższych, bardziej przekonujących dialogów. Muzyczka całkiem przyjemna, nihilistyczne i oryginalne zakończenie, nauka strzelania, brutalna odmiana armwrestlingu, specyficzna więź między dwoma bohaterami drugoplanowymi, niewątpliwie posiada ten film swe pozytywne strony. Jednakże w ostatecznym rozrachunku wypada średnio i może się spodobać jedynie fanom gatunku.