Przenieśmy się na moment do klimatycznej Anglii XX wieku, gdzie eleganckie stroje i społeczne podziały przeplatają się z miłym dla oka tłem perypetii rodziny Crawleyów oraz oddanej służby. A oto w kinach pojawia się “Downton Abbey: Nowa Epoka”.
Jako, że należę do grona fanów i fanek serialu, możliwość ponownego usłyszenia kultowego motywu muzycznego wraz ze spotkaniem z ulubionymi bohaterami na ekranie była dla mnie bardzo sentymentalnym przeżyciem.

Fabuła filmu krąży wokół tajemniczej sprawy spadku w postaci willi we Francji wraz z przeplatającymi się wątkami kręcenia filmu dźwiękowego we włościach Downton.
Mimo iż tempo filmu jest powolne, nie mamy zapierających dech w piersiach zwrotów akcji (nie chce przypominać tu traumatycznego końca 3 sezonu, gdy wiele serc został potłuczonych na kawałki), film ogląda się z przyjemnością. Oczywiście nie będę oryginalna twierdząc, że najjaśniejszą gwiazdą produkcji jest nieoceniona Maggie Smith w roli Violet. Cięty język i to specyficzne, brytyjskie poczucie humoru przywołały ten niezapomniany klimat życia angielskich elit.

Film jest zdecydowanie dla fanów serialu - zbyt wiele wątków nawiązuje do relacji które były budowane przez 6 sezonów. Dla postronnego widza, produkcja może wydawać się nieco monotonna, ponieważ tak naprawdę tylko miłośnicy są w stanie cieszyć się z pozytywnego zakończenia dla Thomasa, liczyć na pojawienie się w ostatniej chwili Henry’ego czy wylewać tony łez na zakończeniu.

Film był nostalgiczną podróżą, gdzie wszystko wydawało się być na swoim miejscu - tak samo jak nie sposób nie cieszyć się z powrotu do Downton, nie da się także nie uronić łez gdy słyszymy piękny soundtrack na czele z wiodącym motywem, który towarzyszył nam przez lata.

“Nowa Epoka” zdecydowanie zrobiła na mnie większe wrażenie niż poprzedni film Downton Abbey - znowu poczułam ten niesamowity klimat oraz więzi między bohaterami, których charaktery, mam wrażenie, że w filmie z 2019 roku zostały dość spłycone. Polecam bardzo serdecznie fankom i fanom serialu wybrać się do kina.