Kurde. Ile osób tyle opinii. Ja na przykład cały seans przesiedziałem w napięciu. To trochę inne kino niż Tarantinowskie ale także świetne jak dla mnie.

Dla mnie tego napięcia było za mało, sama fabuła też zbyt przewidywalna, prosiłoby się o jakieś zwroty akcji, szybsze tempo filmu, pogłębienie, niektórych postaci zwłaszcza czarnych charakterów. Nie tylko dla mnie, ale po reakcji widzów w kinie mogłem dostrzec, że dla większości widzów film był opowiedziany zbyt wolno i nie wbijał w fotel.

Prosiłoby się przynajmniej o jeden dłuższy pościg samochodowy w środku.

Reżyser jest Duńczykiem - odpowiedź dlaczego akcja często spowalnia;)...Oni (Skandynawowie) lubują się w melancholii, prostocie narracji, to ich specyfika.

A co to ma za znaczenie ? Narodowość nie przesądza o wrażliwości czy języku filmowca.

Reżyser znany jest z filmów dość brutalnych niejako wyjętych ze skandynawskiej kinematografii, gatunek ma swoje prawa a z kolei, żeby je złamać trzeba pokazać coś więcej, pogłębić sylwetki bohaterów, nie można też napisać, że jest to film w stylu Bergmana zmuszający do jakiejś głębokiej zadumy.

Dobry pomysł na starcie w początkowej scenie pościgu, gdzie samochodów zwalnia, kierowca gasi światło, gubi pościg, to znowu go znajdują, prosiłaby się o rozwiniecie. W moim przekonaniu dystrybutor w PR poszedł za daleko, widz oczekuje zdecydowanie innego filmu, nie ma tu scen na miarę Bullita, gdzie mamy pościg trwający ponad 7 minut.

Z kolei jako love story i dramat historia też jest zbyt uboga, na pewno porównania do Tarantino są na wyrost, bo szczególnie Pulp Fiction to był szok, powiew czegoś nowego i specyficznego klimatu, połączenia przemocy, czarnego humoru, nowatorskiej narracji. Zapowiadało się bardzo dobrze, ale potem niestety jest gorzej, a trailer wyczerpuje właściwie wszystkie ciekawe sceny i jest o wiele lepszy, niż sam film.

Narodowość nie przesądza o wrażliwości...nie to chciałem powiedzieć. Ale z narodowością wiąże się mentalność, ze środowiskiem charakter człowieka. I tak włoskie kino będzie zawsze inne niż np. polskie, czy właśnie skandynawskie. Oszczędność, prostota w narracji wypływa z oszczędnej w słowa mentalności Duńczyków, Szwedów, Finów...wpływa na to np. brak słońca, surowe krajobrazy z otwartą przestrzenią itd itp. Nie twierdzę, że ten reżyser jest typowym przykładem szkoły skandynawskiej, ale pewne elementy w Drive zauważyłem (innych nie oglądałem i chyba nie obejrzę, bo są znacznie lepsi reżyserzy pochodzący z jego stron):)

Pytanie czy da się przenieść Skandynawię do LA ?

Reżyser jest znany z filmów dość brutalnych i realistycznych, trochę to widać w Drive, ale jest raczej wyjątkiem takim skandynawskim Martinem Scorsese, ze wczesnych jego filmów. Mamy też porównania do Tarantino nie do końca słuszne, chyba ze względu na epatowanie brutalnością.

już nie mogę z tym Tarantino, dajcie mu spokój! Quentin jest jeden i specyficzny, nie jest żadnym wyznacznikiem i wzorem, nie chciałbym nawet by go wszyscy naśladowali - niech każdy ma swój styl i go pielęgnuje albo zaskakuje naglą zmianą klimatu ;)

zaś wracając do filmu - choć mnie zachwycił to też muszę przyznać, że liczyłem na więcej scen "samochodowych" i chętnie bym proporcje lekko pozmieniał - ale nie wiem jaki byłby tego efekt, podejrzewam, że jednak nadal dobry - film mógłby być nawet dłuższy ale z dłuższymi scenami pościgów, najlepiej w stylu Frankenheimera (Grand Prix, Ronin - tak się powinno kręcić sceny samochodowe!) a nie nowszych filmów... a w Drive tych scen nie dość, że było mało to właśnie też nie wgniatały w fotel - szkoda, bo strasznie mało jest dobrych scen samochodowych (niekoniecznie pościgów) w kinie...

Dawniej też wszystkich porównywano np do Martina Scorsese.

Liczyłem na film technicznie dobrze zrobiony, a tu nie ma fajerwerków, sceny pościgów są, za krótkie, to raptem wstawki, trudno to porównywać do Bullita, gdzie do dziś czytam o mistrzowskim montażu Franka Kellera, a to był rok 68. Moim zdaniem można było zrobić lepszy film i żal niewykorzystanego potencjału, na pewno film nie przejdzie do historii kina jako kultowy i nie wytrzyma 40 i więcej lat.

Ale czy o wielkości filmu musi świadczyć ilość pościgów w nim zawartych? Nie wydaję mi się. Poza tym porównywanie do Tarantino jak najbardziej słuszne i nie chodzi tylko epatowanie brutalnością. Obaj panowie nie ukończyli szkoły filmowej, obaj wyraźnie uwielbiają kino gatunkowe, obaj wypełniają swoje filmy zapożyczeniami i to ostatnie jest najbardziej znaczące.

Mi osobiście film się podobał z przyjemnością się oglądało, a teoretycznie wolne tempo nadawało fajny klimat.
Ogólnie polecam od tego reżysera trylogię Pusher - świetne gangsterskie filmy.

btw. Orientuje się ktoś czy książka na podstawie której nakręcono film, jest przełożona na Polski język?