Piękny, skromny i poruszający film.
Opowiada o dojrzałym już mężczyźnie zamiłowanym w kolei. Jednak mimo upływu lat nosi w sobie wielki ból, traumę po wojnie, strasznych cierpieniach.
Miłość do przypadkowo spotkanej kobiety zmienia go, choć jest to trudny proces. Przełomem okazuje się spotkanie po latach ze swoim oprawcą. Ta scena jest prosto i z wyczuciem przedstawiona.
Ten film mówi o tym, jak ogromne zniszczenia zostawia wojna, niczym ślady po wybuchu jądrowym. To głebokie, często niezagojone rany. Zemsta wcale ich nie leczy. Ale przebaczanie jest bardzo trudne. Łatwo powiedzieć, ciężko je wzbudzić i okazać, gdy wszystko tak wyraźnie się pamięta, gdy noc bez koszmarów jest świętem. W mózgu nie mamy przycisku "Delete".
Nie ma epatowania przemocą, którą pokazano z umiarem. Nie ma tkliwości i słodkości. Colin Firth oraz Nicole Kidman uczciwie zagrali swoje role. Kidman bez makijażu jest bardzo naturalna.
Pozytywnie zaskoczył mnie ten film.