dokładnie, zgadzam się. ja byłem gotowy na rozczarowanie bo już dawno polskie kino współczesne jest dla mnie kiepskie ale obejrzałem bo sam jestem po leczeniu więc tematyka mi bliska. ale film tak jak mówisz, czuć w tym wszystkim jakieś kino tvnowskie, mydło i powidło, pomieszanie z poplątaniem. ani sie nie uśmiałem ani popłakałem, ot kolejne dziwactwo gdzie pod płaszczem wyszukanej konwencji kryje sie zwykła bułka z pasztetem

Jest coś dziwnego w polskim kinie, takie udziwnianie na siłę i nieumiejętność godzenia kina ambitnego z gatunkowym. Najgorzej, że tak identycznie przełom każdej postaci wygląda. Że robimy przerwę w fabule głównej, bohater siada i opowiada o przeszłości, a wizualnie animacja wchodzi. To jest fajnie zagrane i w ogóle, ale zbyt perfidnie to dano i tak w sumie niezasłużenie, bo te postaci nie przeżywają czegoś tak strasznie tragicznego teraz, tylko teraz coś im stanęło na drodze i przez to przeżywają traumę z przeszłości.

No i komedia staje na drodze dramatowi i na odwrót.

cieżko tu nawet mówić o fabule głównej, nasi ulubieńcy mają cel ale robią wszystko by sobie utrudnić jego osiągnięcie. ckliwa historyjka co jakiś czas, a w tle pastiż goni pastiż w cudzysłowie oczywiście, bo jest to po prostu słabizna pudrowana

Ja się cieszę że nie poszłam na to do kina, bo zwiastun bardzo mi się spodobał. Ale nic nie straciłam. Ledwo zmęczyłam na Primie.