Może to jakaś magia, że niemal każdy film Tima Burtona wprost uwielbiam i nie inaczej stało się z "Dużą rybą". Czytając komentarze o tym, jak się ludzie wynudzili, oglądając, zastanawiam się, co tak ich mogło znudzić i dlaczego chętnie by skrócili film o połowę. Mnie ta historia oczarowała i nie mogłam doczekać się finału.
Ktoś może pisać, że to słaby film jak na Burtona, ale ja bym powiedziała, że po prostu troszkę inny. Zamiast koszmarny i ciemny jest przeraźliwie kolorowy i bajeczny. Nawet moja 3-letnia siostra była zachwycona. Jednak barwność świata młodego Edwarda w "Dużej rybie" razi dorosłych - i o to chodzi. To przerysowanie i nierzeczywistość mają uzasadnić odczucia syna głownego bohatera. Film, choć wydaje się baśnią, pokazuje świat problemów w relacji ojciec-syn. Mnie ta opowieść nie zmęczyła a wręcz zafascynowała. Jak tylko film się skończył, pomyślałam: "Ja chcę jeszcze raz!".