Po kątem wizualnym i gry aktorskiej film jest bardzo udany, natomiast historia jest obrzydliwa.
Dwóch mężczyzn - przyjaciół na małej wyspie. Pierwszy - Colm choruje najprawdopodobniej na depresję, drugi - Padraic jest chyba ukrytym psychopatą.
Colm z niewyjaśnionych do końca przyczyn, na początku filmu, kończy przyjaźń i grozi Padricowi, że jeżeli się do niego zbliży, to zacznie ucinać sobie palce. Twierdzi, że chce się skupić teraz na muzyce, a Padric go męczy swoim gadaniem o niczym.
Padric stara się odzyskać przyjaciela, wskutek czego Colm obcina sobie palce (jaki to ma sens biorąc pod uwagę, że chce skupić się na grze na muzyce?).
Wszystko to prowadzi do tragicznego finału, w którym sympatyczny początkowo Padric podpala dom Colma ( i właściwe samego Colma, który znajduje się wewnątrz domu).
To jeszcze nie koniec tragedii: na wyspie jest chłopak gwałcony przez swojego ojca, który popełnia samobójstwo. W tle słuchać echo Irlandzkiej wojny domowej.

Naprawdę bardzo chciałem się dowiedzieć o czym jest ten film i doszedłem do wniosku, że po prostu go nie czuję: nie widzę tu interesującej historii rozpadu relacji, widzę raczej zaburzonych psychicznie ludzi, którzy z niewyjaśnionych przyczyn krzywdzą siebie i innych.
Film był dla mnie obrzydliwy i niezrozumiały. Po przeczytaniu innych opinii nawet nie chcę już go zrozumieć i szukać czegoś wartościowego To nie jest film dla mnie i odradzam pójście na niego do kina,