Wpadłem na ten komentarz zupełnie przypadkowo ale po przeczytaniu nie mogę się powstrzymać od odpowiedzi. Już mniejsza o film bo nawet go nie widziałem (i chyba nie mam zamiaru - filmy pana Bolla nie cieszą się dobrymi opiniami), uderzyło mnie natomiast porównanie Dungeon Siege do Gothica :O (wiem, że to nie jest forum dotyczące gier komputerowych jednak aby komentarz był przekonujący należy być konsekwentnym równierz w wykorzystywaniu elementów z nieco innych dziedzin). Z całym szacunkiem gry Gothic i DS to zupełnie odmienne pozycje mimo, iż wywodzą się z tego samego gatunku. Nie wiem kto i kiedy porównywał te dwie gry ze sobą i nie wiem kto "nazywał" DS o wiele lepszym ale bądźmy szczerzy, toć to stek bzdur panie.

Również dość przypadkowo tutaj trafiłem i też uderzyły we mnie te bzdurne słowa. Tak się składa (mówiąc nieskromnie), że na gatunku komputerowego RPG znam się dość dobrze (mam również pewne doświadczenia z papierowym). Przede wszystkim G i DS są innym podgatunkiem cRPG. G to action-RPG z kamerą TPP a DS to zwykły H&S z rzutem izometrycznym.

Poza tym odniosę się do zachwytów autora nad DS, które są zdecydowanie przesadzone. Jeżeli można mówić o rewolucji graficznej, to na pewno nie o ścieŻki dźwiękowej (w DS główny motyw jest co prawda genialny, reszta co najwyżej dobra, ale Jeremy Soule stworzył dużo lepsze soundtracki do Icewind Dale, Morrowinda czy KotORa) ani zdecydowanie o fabularnej (tutaj to totalna kpina, przecież gra w zasadzie nie ma ŻADNEJ fabuły).

Na koniec jeszcze jedno - zetknąłem się z tym tytułem i chociaż muszę przyznać, że miał w sobie kilka dobrych pomysłów, to jakoś wcale mnie nie przekonał, wolę DS2. Ale grywalność jest chyba najbardziej subiektywnym elementem w ocenie gier, toteż rozumiem że ta pozycja mogła przypaść komuś do gustu, jednak zdecydowanie nie mogę pojąć fenomenu czy nawet kultu jaki wokół tego tytułu powstał.