Akcja filmu dzieje się w XlX wieku. Po katastrofie statku, dwóch rozbitków trafia na wydawałoby się bezludną wyspę. W trakcie ekspedycji w głąb lądu, zostają pojmani przez dwu metrowego, siwego murzyna w stroju jakby Świętego Mikołaja. Przetransportowani do zamku sadystycznego hrabiego ( William McNulty jako Lorente de Sade, który sprawia wrażenie upierdliwego, starego piernika) będą musieli walczyć o przetrwanie. Pomagać im będą dwie służące szaleńca. W tle co jakiś czas, narrator monotonnym tonem komentuje nadchodzące wydarzenia.
Nakręcony statycznymi zdjęciami, w skromnych scenografiach film który opiera się głównie na dialogach. Niestety, rozmowy między postaciami wypadły drętwo i sztucznie a słabi aktorzy tylko potęgują uczucie nudy. Lecz scenarzysta zaliczył także poważne błędy:
de Sade nawiedza groteskowa postać, która przedstawia się jako uosobienie jego szaleństwa. Straszy go nietoperzami i pająkami (sznurki jak najbardziej widoczne) i nagle znika, i już się nie pojawia. Żadnego wpływu nie mając na rozwój wydarzeń. Jeszcze gorzej sprawa wygląda z postacią niemej dziewczyny, która zostaje uwięziona i nagle znika z filmu jakby jej nigdy nie było. Do tego dochodzą wpadki jak np: Uśmiechnięty od ucha do ucha murzyn w trakcie poważnej walki lub muszkiet, z którego można strzelać kilka razy bez przeładowania.
Mimo że tanie to dziełko i niezbyt udane, to na plus można mu zaliczyć momenty w których pojawia się zalążek klimatu i poprawną muzykę.